Znasz mnie. Jestem stąd. Od 2010 roku nieprzerwanie i wytrwale walczę o Twoje prawa i wolności ponosząc konsekwencje prywatne, zawodowe oraz służbowe – i niczego nie żałuję. „Kto ma rację dzień wcześniej od innych – ten przez dobę uchodzi za idiotę”. Poznałem życie, ludzkie problemy oraz wiele inspirujących osób. I widziałem wiele zła. Swoje zaangażowanie finansuję wyłącznie z pieniędzy zarobionych własną pracą, zarówno umysłową jak i fizyczną, a także z dobrowolnego wsparcia zwykłych ludzi. Nie stoi za mną żaden koncern farmaceutyczny, deweloper ani inny „władca marionetek”. Mimo, że utrzymuję rodzinę z trójką dzieci to nie potrzeba mi wiele do szczęścia i nie muszę się nikomu podlizywać dla pieniędzy. Jestem niezależny, bo m.in. uczę gry na pianinie, języka angielskiego i chińskiego. Przez trzy lata służyłem w wojsku jako ochotnik. Choć czasem miałem dość potu i zmęczenia to byłem dobrym i zaangażowanym żołnierzem. Niestety, krótko po odmowie przyjęcia „preparatu” zwolniono mnie. Nie zaryzykowałem zdrowia dla pieniędzy, które zarobię szybciej i łatwiej gdzieś indziej. A służyłem wyłącznie z pobudek patriotycznych. Wiem kto jest winny takiemu osłabianiu armii i gospodarki, absurdów na skalę światową, myśli samobójczych zamkniętych w domach dzieci, ludzkich tragedii, bankructw i 200 tysięcy nadmiarowych zgonów. Z tą osobą zmierzę się w tych wyborach i wiem, że mogę wygrać, bo zawiodła ona nawet oddanych wyborców rządzącej partii. W wyborach do Senatu głosujesz na jednego, konkretnego człowieka, nie na partię.
W interesie społecznym walczę z przestępcami, m.in. ze skazanym prawomocnym wyrokiem wyrafinowanym oszustem, który zbiegł do Norwegii przed więzieniem i stamtąd bezkarnie atakuje niewinnych ludzi. Bez pomocy prawników obroniłem się przed ponad 30 kłamliwymi donosami do prokuratur, sądów, sanepidów i żandarmerii wojskowych w różnych miastach Polski. Mimo tak wytężonych starań nigdy nie postawiono mi choćby jednego zarzutu. U złych ludzi powoduję frustrację, co prowadzi do gróźb, nękania, anonimowego pomawiania, pieniactwa sądowego, a nawet agresji fizycznej. To mnie tylko umacnia i jeszcze bardziej determinuje. Staram się być „lodołamaczem”, który dodaje odwagi innym. Tak, jestem zwykłym człowiekiem bez żadnych „pleców” i pokazuję, że i Ty możesz działać tak jak ja, a nawet lepiej! Nie opłaca się, ale warto.
Jak każdy młody człowiek popełniam też błędy, ale wyciągam z nich wnioski. Pokazałem, że potrafię współpracować z ludźmi o różnych poglądach samemu zawsze pozostając sobą, trwając przy swoich przekonaniach. Robię to, co uważam za słuszne, nawet jeśli na placu boju jestem całkiem sam. Od początku szedłem pod prąd i odmawiałem atrakcyjnych propozycji polityczno-finansowych. Napędza mnie satysfakcja, że postępuję słusznie. Uważam, że tylko tacy ludzie są w stanie coś zmienić – reszta rozpłynie się w układach, strachu, zmęczeniu lub własnej chciwości. Nie musisz mnie lubić – ważne, że jestem skuteczny. Tylko w 2021r. pomogłem za darmo i skutecznie ponad 1000 osobom bez patrzenia na ich poglądy, cechy czy preferencje.
Ciągle doskonalę swoje umiejętności i pomagam innym w zdobywaniu cennej wiedzy. Jestem nastawiony na współpracę i buduję środowisko, a nie własną karierę „po trupach do celu”. W życiu i w polityce unikam metod korporacyjnych, nawet jeśli są one stosowane wobec mnie z najmniej spodziewanej strony. Jestem zbyt niezależny i niepokorny nawet dla „swoich”... Jednak dzięki poparciu zwykłych ludzi, którzy zaszczycili mnie licznymi podpisami poparcia pod moim imieniem i nazwiskiem, nie udało się mnie wymazać. Pełen wdzięczności i nadziei startuję o własnych siłach, na własny rachunek, żeby reprezentować Ciebie i odpowiadać przed Tobą.
„Największą przyczyną zła jest bezczynność ludzi dobrych”.
15 października nie bądź bezczynny...
Możesz wesprzeć moje działania TUTAJ: https://zrzutka.pl/8ympxw
Jeśli w czasie próby pomogłem Ci za darmo, a chcesz się odwdzięczyć to zapraszam TUTAJ: https://zrzutka.pl/zxf5sd
17 września 2023
5 lutego 2018
Zobacz, jaki mam posłuch!
W wyniku wprowadzenia zakazu handlu w niedzielę pracownicy sieci handlowych będą mogli niedzielę spędzić w łóżku - odsypiając piątek i sobotę! Czyja to wina? Na pewno nie Napoleona i jego dekretu. Nie jest to również wyłączna wina PiSu. Jest to wina tych, którzy na nich zagłosowali i później jeszcze przyklasnęli tej szkodliwej dla Polski zmianie. Brak logiki i krótkowzroczność to najniebezpieczniejsza choroba dręcząca nasz naród. I na nic się zdaje przypominanie, że ostrzegaliśmy.
"- Chciałbym zobaczyć zachód słońca. Proszę mi zrobić przyjemność. Proszę rozkazać słońcu, aby zaszło...
- Jeśli rozkażę generałowi, aby jak motyl przeleciał z jednego kwiatka na drugi, albo rozkażę mu napisać tragedię, albo zmienić się w morskiego ptaka, a generał nie wykona otrzymanego rozkazu, kto z nas nie będzie miał racji: ja czy on?
- Jego Królewska Mość - odpowiedział stanowczo Mały Książę.
- Słusznie. Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku. Jeśli rozkażesz twemu ludowi rzucić się do morza, lud się zbuntuje. Ja mam prawo żądać posłuszeństwa, ponieważ moje rozkazy są rozsądne.
- Więc jak jest z moim zachodem słońca? - przypomniał Mały Książę, który nigdy nie porzucał postawionego pytania.
- Będziesz miał twój zachód słońca. Zarządzę go. Lecz zaczekam, w mądrości rządzenia, aż warunki będą przychylne.
- Kiedy to będzie? - informował się Mały Książę.
- Hm, hm! - zamruczał Król, badając gruby kalendarz. - Hm, hm, to będzie około... około... to będzie dziś wieczorem o godzinie 19.40. I zobaczysz, jaki mam posłuch."
Mały Książę, Antoine de Saint-Exupéry
"- Chciałbym zobaczyć zachód słońca. Proszę mi zrobić przyjemność. Proszę rozkazać słońcu, aby zaszło...
- Jeśli rozkażę generałowi, aby jak motyl przeleciał z jednego kwiatka na drugi, albo rozkażę mu napisać tragedię, albo zmienić się w morskiego ptaka, a generał nie wykona otrzymanego rozkazu, kto z nas nie będzie miał racji: ja czy on?
- Jego Królewska Mość - odpowiedział stanowczo Mały Książę.
- Słusznie. Należy wymagać tego, co można otrzymać. Autorytet opiera się na rozsądku. Jeśli rozkażesz twemu ludowi rzucić się do morza, lud się zbuntuje. Ja mam prawo żądać posłuszeństwa, ponieważ moje rozkazy są rozsądne.
- Więc jak jest z moim zachodem słońca? - przypomniał Mały Książę, który nigdy nie porzucał postawionego pytania.
- Będziesz miał twój zachód słońca. Zarządzę go. Lecz zaczekam, w mądrości rządzenia, aż warunki będą przychylne.
- Kiedy to będzie? - informował się Mały Książę.
- Hm, hm! - zamruczał Król, badając gruby kalendarz. - Hm, hm, to będzie około... około... to będzie dziś wieczorem o godzinie 19.40. I zobaczysz, jaki mam posłuch."
Mały Książę, Antoine de Saint-Exupéry
4 października 2015
Moje zobowiązania i program wyborczy do Sejmu RP
Krótko o mnie24 lata, siedlczanin, od trzech lat żonaty, oczekuje na narodziny córki. Politolog specjalności wschodnioeuropejskiej, świecki krzewiciel wiary, nauczyciel języka angielskiego, muzyk, działacz społeczny i polityczny, po studiach historycznych (UPH w Siedlcach) i teologicznych (IT w Warszawie), uczęszczał do Szkół Muzycznych I i II stopnia w Siedlcach w klasie fortepianu i organów. Biegła znajomość języka angielskiego.
Działa od 2010r. (Kongres Nowej Prawicy, KORWiN). Od 2011r. członek Stowarzyszenia KoLiber oraz Straży Marszu Niepodległości, od 2014r. członek Ruchu Obywatelskiego Miłośników Broni. Od 2015r. członek zarządu Stowarzyszenia "Żółkiewszczacy". Prezes okręgu siedlecko-ostrołęckiego Partii KORWiN.
Organizator: Marszów dla Życia i Rodziny 2012, 2013, 2014, 2015, warsztatów dla małżeństw „Nawigacja w rodzinie”, akcji edukacyjnych i happeningów o tematyce ekonomicznej, prowadzący lekcje ekonomii dla młodzieży w siedleckich liceach, aktywny uczestnik życia publicznego oraz szeregu spotkań i konsultacji społecznych, prelegent w debatach i panelach dyskusyjnych, organizator licznych szkoleń, spotkań (z politykami, publicystami, naukowcami, kombatantami, dziennikarzami śledczymi, przedsiębiorcami), konferencji i protestów (m.in. anty-ACTA, paliwowych, przeciw przelaniu pieniędzy z OFE do ZUS, przeciwko zmianom w opłatach za śmieci w Siedlcach, akcji przeciwko masowemu przyjmowaniu muzułmańskich imigrantów itd.). Uczestnik programów telewizyjnych o charakterze publicystycznym. Pomysłodawca akcji zmiany nazwy ulicy Armii Czerwonej w Siedlcach, zakończonej sukcesem. Wieloletni reprezentant środowiska wolnościowego i narodowego na różnych polach.
Motto: "Największą przyczyną zła jest bezczynność ludzi dobrych".
Zainteresowania: Filozofia, Austriacka Szkoła Ekonomii, gra na fortepianie i organach, historia, podróże, karate kyokushin
Główne cele
- Ochrona Polski przed napływem nielegalnych imigrantów, ochrona obywateli przed narzucaniem im czegokolwiek wbrew ich woli.
- Działania poprawiające byt najbiedniejszych: uproszczenie systemu podatkowego, LPD (likwidacja podatku dochodowego) lub podwyższenie kwoty wolnej od podatku.
- Zwiększenie atrakcyjności Polski na arenie międzynarodowej, stworzenie warunków do powrotu Polaków z emigracji, zapewnienie siły Polski i jej stabilnej pozycji politycznej, demograficznej, militarnej oraz gospodarczej.
- Blokowanie inicjatyw ograniczających wolność gospodarczą i osobistą obywateli. Szczególny nacisk na zachowanie władzy rodzicielskiej.
- Walka z biegunką legislacyjną, likwidacja niepotrzebnych i szkodliwych zapisów prawnych, a nawet całych ustaw.
- Otwarcie pracy posłów na odbiorców w Internecie, współpraca z profesjonalnym vlogerem.
- Nigdy nie zagłosuję za podwyżką podatków, rozrostem biurokracji i zwiększeniem długu publicznego.
- Interwencja w spółkach samorządowych, które działają nieprawidłowo i służą do ukrywania zadłużenia oraz do stosowania nieetycznych praktyk w zakresie zatrudnienia.
- Reprezentowanie mieszkańców okręgu w Warszawie, a nie reprezentowanie Warszawy w moim okręgu (vide miejsce zamieszkania "jedynek" komitetów trzech największych partii).
- Zablokowanie przymusowego rozlokowania na naszym terenie nielegalnych imigrantów narzuconych kwotowo przez Komisję Europejską.
- Pełna dyspozycyjność dla mieszkańców okręgu niezależnie od powiatu, w jakim mieszkają. Asystenci poselscy wykonujący swoją pracę, zamiast "posiadania etatu".
Chcę współpracować z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w sprawach dot. Partnerstwa Wschodniego i Ukrainy; ze Stowarzyszeniem KoLiber, fundacją Narodowy Dzień Życia i innymi ruchami pro-life w sprawach prawnych aspektów ochrony życia; z Centrum im. Adama Smitha oraz Klubem Austriackiej Szkoły Ekonomii w sprawach gospodarczych; z instytucjami związanymi z Kościołem katolickim w sprawach światopoglądowych.
Największe dokonania parlamentu minionej kadencji:
- Państwo przestało mieszać się w przemysł stoczniowy. Efekt - Polski sektor stoczniowy w minionych dwóch latach dokonał skoku technologicznego i obecnie produkuje na najwyższym poziomie w skali Europy i świata - uważa Jerzy Czuczman z Forum Okrętowego. Wartość sprzedaży sektora w 2013 roku wyniosła około 10 miliardów złotych. W stoczniach rosną zatrudnienie, sprzedaż i zyski.
- Wprowadzenie zasady "in dubio pro tributario" - rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika.
Trzy przykładowe niepowodzenia parlamentu mijającej kadencji:
- Brak zgody na podwyższenie kwoty wolnej od podatku do granicy minimum egzystencjalnego.
- Od 1 stycznia 2014 podniesiono akcyzę na alkohol o 15%, wpływy miały wzrosnąć o 760 mln, a zmalały o 45mln.
- Zakaz "śmieciowego jedzenia" w szkołach, skutkujący likwidacją tysięcy miejsc pracy przy braku rozwiązania problemu (dzieci zaopatrują się w niezdrową żywność na mieście) i pogwałceniu władzy rodzicielskiej. Na dodatek jest to bubel prawny wprowadzający szereg absurdalnych, śmiesznych wręcz sytuacji.
Ustrój państwa, wybory, demokracja
Wprowadzenie rzymskiej zasady "Volenti non fit iniuria" - chcącemu nie dzieje się krzywda. Wprowadzenie dobrowolności ubezpieczeń. Wprowadzenie kadencyjności funkcji wybieranych w wyborach powszechnych. Ograniczenie możliwości wpływania na życie obywateli przez polityków zasiadających w parlamencie. Wydłużenie vacatio legis w sprawach podatkowych.
Przede wszystkim należy przywrócić szacunek wobec Konstytucji, zwiększyć jej rolę w polskim prawodawstwie, zakończyć stan, w którym nad polską Konstytucją większą moc ma prawo narzucane przez Unię Europejską (np. w taki sposób, jak zrobili to Niemcy).
Wybieram system prezydencki.
System prezydencki likwiduje rozproszenie odpowiedzialności (obecne niemal w każdym aspekcie działalności naszego państwa, nawet na szczeblu wojskowym). Prezydent RP - w przeciwieństwie do Premiera RP - jest wybierany w wyborach powszechnych, z możliwością przeprowadzenia II tury głosowania. W związku z tym zwiększeniu powinny ulec jego kompetencje. Obecnie po raz kolejny polska władza wykonawcza przeżywa okres kohabitacji, w wyniku której zamiast sprawnego zarządzania państwem, mamy do czynienia z teatralnym sporem politycznym (jak to było z kohabitacją pp. Kaczyńskiego i Tuska, tak teraz jest z pp. Dudą i Kopacz).
Ordynacja wyborcza.
To sprawa drugorzędna – dla mnie bardziej ważne od tego, jak jest wybierany polityk, jest to, co on może zrobić. Przede wszystkim trzeba ograniczyć władzę polityków i urzędników – okazja czyni złodzieja, więc kiedy „koryto” będzie ukrócone, to i "cwaniaki" nie będą się pchały do polityki. Chcę odebrać politykom możliwość decydowania o naszym życiu, o naszych rodzinach i dzieciach, o jak największej ilości wypracowanych przez nas pieniędzy. Jeśli zmienimy tylko sposób wybierania, to oni już sobie z takimi zmianami „poradzą”. Dlaczego? Bo ciągle mają przewagę w postaci obsadzanych przez siebie urzędów, komisji, spółek samorządowych, spółek skarbu państwa itp., instytucjom kontrolowanym politycznie takim jak CBOS, KRRiT, finansowaniu partii z budżetu państwa (jednocześnie będąc finansowanymi przez korporacje co pokazał przykład poseł Wandy Nowickiej). Niepokoi mnie to, że partie, na czele z PiS (który dostaje tylko 1mln PLN mniej niż PO, bez ponoszenia odpowiedzialności za rządzenie krajem), chcą te dofinansowanie jeszcze bardziej zwiększyć! Największą groteskę przeżywam teraz, gdy zamawiając plakaty przykładowo za 1000 złotych, 230 złotych płacę do budżetu, z którego to finansowani są moi konkurenci.
Wprowadzenie głosowania przez internet. Zniesienie kwot płci na listach wyborczych. Wprowadzenie tzw. systemu suwakowego (obowiązek umieszczania na liście wyborczej na przemian kobiet i mężczyzn). Ograniczenie liczby kadencji dla posłów i senatorów. Ograniczenie liczby kadencji dla wójtów, burmistrzów, prezydentów miast. Ograniczenie liczby kadencji dla radnych gmin, powiatów i sejmików województw. Zniesienie ciszy wyborczej. Wprowadzenie opcji „żaden z powyższych” na listach wyborczych.
Należy odstąpić od zasady finansowania partii politycznych z budżetu państwa na rzecz finansowania partii poprzez dobrowolne wpłaty obywateli. Należy wprowadzić możliwość odpisania części podatku na wybraną partię polityczną, jak w przypadku organizacji pożytku publicznego. Partie polityczne powinny na bieżąco w internecie publikować informacje o gromadzonych środkach finansowych i ponoszonych wydatkach.
Partie polityczne i poszczególni politycy praktycznie bez ustanku otrzymują wsparcie niepochodzące z budżetu państwa, dlatego nie jest prawdą, jakoby finansowanie partii politycznych ze środków publicznych było alternatywą wobec finansowania ich przez podmioty prywatne (często "pod stołem"). Pokazuje to przykład poseł Wandy Nowickiej, której działalność, jak się okazało, była pośrednio finansowana przez koncerny farmaceutyczne. Finansowanie partii politycznych z budżetu państwa to kolejny element nieuczciwej przewagi nad opozycją pozaparlamentarną oraz czynnik "betonujący" scenę polityczną.
Określenie części subwencji mającej być przeznaczoną na działalność merytoryczną spowoduje tworzenie fikcyjnych przedsięwzięć. Taka działalność powinna być podejmowana wtedy, kiedy jest potrzebna. Natomiast, dzięki przejrzystości, najlepszą kontrolę pełnić będą ludzie wpłacający swoje pieniądze na daną partię. Nie chciałbym, aby publikowanie informacji o zgromadzonych środkach finansowych było przymusowe - jednak uważam, że partie i komitety wyborcze powinny takie przejrzyste rozwiązanie stosować, tak jak to robi KW KORWiN: http://www.partiakorwin.pl/wasze-wplaty/
Rozwój regionalny, samorząd
Należy zwiększyć swobodę samorządów, szczególnie w kwestii szkolnictwa. Należy zlikwidować powiaty i głębiej zakorzeniać zasadę subsydiarności.
Obecnie samorządy w przeważającej mierze borykają się nie tyle z problemami generowanymi lokalnie, co z problemami wynikłymi z narzucanych odgórnie regulacji - oraz ich błędnej interpretacji. Przykładem może być tzw. "ustawa śmieciowa", którą władze Miasta Siedlce w sposób nieprofesjonalny zinterpretowały i usiłowały wprowadzić, co zakończyło się interwencją Regionalnej Izby Obrachunkowej i cofnięciem niezgodnej z prawem uchwały. Obciążenia centralne zrzucane na samorządy obecnie nie wiążą się z większymi środkami przekazywanymi odpowiednim jednostkom administracji lokalnej, co często jest stosowane jako usprawiedliwienie innych zaniedbań lokalnej władzy. Wprowadzenie uzupełnienia finansowego nie rozwiązałoby problemu, gdyż kto źle zarządza pieniędzmi publicznymi, będzie nimi źle zarządzał niezależnie od ich ilości.
Należy zwiększyć kompetencje komisji rewizyjnej rady gminy. Kierownictwo w komisjach rewizyjnych w radach gmin powinni obejmować radni opozycji. Ani wójtowie/prezydenci/burmistrzowie, ani rady gmin/powiatów/miast nie powinny mieć wpływu na obsadę kierowniczych stanowisk w samorządowych jednostkach organizacyjnych, ani w spółkach samorządowych.
Należy zagwarantować prawo inicjatywy uchwałodawczej mieszkańców. Należy zagwarantować ustawą, by decyzje, które podejmują mieszkańcy w ramach budżetu partycypacyjnego były wiążące dla samorządu.
Budżet obywatelski jest rozwiązaniem dobrym, ale nie powinien być obowiązkowy, gdyż może to prowadzić do nadużyć i sytuacji wydawania pieniędzy "na cokolwiek", byleby sprostać wymogom prawnym. Natomiast jeśli postanowienia tegoż budżetu nie będą wiążące, to nie ma sensu jego istnienie.
Referendum lokalne jest obciążone wielkim wysiłkiem organizacyjnym, dlatego właśnie powinno być wiążące. Jeśli złagodzi się wymogi formalne, to powstanie pretekst do unikania wprowadzenia prawnej gwarancji wykonania postanowień referendalnych, przy ponoszeniu ciągle takich samych kosztów przeprowadzenia referendum.
Samorządy same powinny szukać oszczędności, bez dawania możliwości obarczania władzy centralnej za "niewystarczające zachęty do oszczędzania". Mieszkańcy i przedsiębiorstwa płacące podatki od dochodu mogą wybrać, który samorząd otrzyma ich część, w ten sposób premiując dobre rozwiązania - albo karząc złą politykę lokalną, przenosząc swoje rozliczenie podatkowe do innego miejsca. Ten efekt, wg mnie, powinien być wzmocniony - oczywiście do rychłej chwili likwidacji podatku dochodowego.
"Janosikowe" należy zlikwidować nie tylko ze względu na wynikłą z jego istnienia niesprawiedliwą sytuacją miejscowości położonych w województwie mazowieckim. "Od samego mieszania herbata nie robi się słodka".
Wynikłe z położenia geograficznego szanse i zagrożenia samorządy powinny przekuwać w zalety, zamiast szukać w nich usprawiedliwienia dla roszczeń finansowych.
Angażowanie obywateli i przejrzystość funkcji publicznych
Szersze niż dotychczas stosowanie praktyki wysłuchania publicznego. Ułatwienie zainteresowanym osobom uczestnictwa w posiedzeniach komisji sejmowych (obecnie w posiedzeniu komisji można brać udział na zaproszenie przewodniczącego). Wprowadzenie obowiązku przeprowadzania referendum na wniosek co najmniej 500 tys. obywateli. Zakaz odrzucenia obywatelskiego projektu ustawy w pierwszym czytaniu w Sejmie. Zmniejszenie wymogu 50% frekwencji przy referendum, by było ono wiążące, do 30%.
Odpis 1% od podatku
Przede wszystkim należy doprowadzić do sytuacji, w której nie trzeba będzie stosować odpisu od podatku dochodowego, gdyż ten podatek nie będzie istniał. Ludzie posiadając wtedy więcej pieniędzy w kieszeniach, będą mogli dowolną kwotą, dobrowolnie, wybrać organizację, którą wesprze, spośród podmiotów konkurujących o dobrowolne wpłaty swoją: przejrzystością, skutecznością, efektywnością wydatkowania zgromadzonych środków.
Należy wprowadzić:
Obowiązek prowadzenia przez instytucje publiczne rejestrów umów, gdzie publikowany będzie numer umowy, kontrahent, wartość, czas realizacji i przedmiot umowy. Jawność wynagrodzeń, nagród i premii dla pracowników administracji publicznej. Transmisje internetowe z posiedzeń rad, sejmików, komisji sejmowych i samorządowych (z inicjatywy i na koszt prywatny, jak np. w przypadku Siedlec i telewizji Azeo). Obowiązek prowadzenia imiennych rejestrów głosowań rad, sejmików, komisji sejmowych i samorządowych.
W walce z korupcją:
Objęcie obowiązkiem składania oświadczeń majątkowych większej grupy osób publicznych. Ujednolicenie standardów składania oświadczeń majątkowych.
Ograniczenie możliwości wpływania polityków na życie i pieniądze obywateli - "okazja czyni złodzieja".
Lobbyści
Każdy obywatel powinien być "lobbystą" wobec swojego przedstawiciela w parlamencie. Powinno się promować ludzi, którzy kontaktują się z posłami i senatorami w konkretnych sprawach. Nie powinien być to powód do wstydu, ani działalność podlegająca szczególnej kontroli, tak jakby sama w sobie była czymś niebezpiecznym. Polityk ulegający lobbyście, który nie działa w imieniu dobra obywateli, sam podejmuje decyzję i nie może zrzucać odpowiedzialności za swoje wybory i głosowania na lobbystów.
Polityka społeczna i rynek pracy
Zamiast dotacji i zasiłków, premiujących postawę posiadania dziecka tylko po to, by mieć zastrzyk gotówki (co stwarza niebezpieczeństwo rodzenia dzieci "dla pieniędzy", które zostaną wydane np. na alkohol), powinno się odciążyć obywateli, zmniejszyć podatki i uprościć system podatkowy, zostawić więcej pieniędzy w kieszeni ludzi, by było ich stać na posiadanie dzieci. Ponadto, należy przywrócić sytuację, w której jeden rodzic jest w stanie zarobić na utrzymanie rodziny. Taką sytuację może przywrócić LPD (likwidacja podatku dochodowego).
Kolejnym prorodzinnym rozwiązaniem jest likwidacja przymusu ubezpieczeń społecznych, dzięki czemu zamiast móc polegać wyłącznie na państwie (które z wyznaczonego zadania i tak się nie wywiązuje), będzie można wybrać inwestycję w rodzinę.
W sytuacji, gdy jedno z rodziców rezygnuje z pracy zawodowej i nieodpłatnie pracuje w domu, okres ten powinien wliczać się do okresów składkowych potrzebnych do uzyskania świadczeń emerytalnych.
Należy rozwijać prywatne i pozarządowe instytucje opieki nad osobami starszymi i niesamodzielnymi, np. poprzez ulgi podatkowe na podjęcie inwestycji. Należy wprowadzić „bon opiekuńczy”, który polegałby na przekazywaniu pieniędzy instytucji prywatnej, społecznej lub rodzinie na opiekę nad osobą niesamodzielną. Należy wprowadzać dalsze preferencje podatkowe zachęcające do oszczędzania w III filarze. Należy oddać ludziom pieniądze zrabowane z OFE i przelane do ZUS. Należy dotrzymać umowy społecznej zawartej przez państwo z obywatelami, dotyczącej emerytur oraz czasu, w którym okres emerytalny się rozpoczyna.
W systemie emerytalnym żadna grupa nie powinna korzystać kosztem innej poprzez przywileje. Prowadzi to do licznych patologii, takich jak podjęcie pracy w Policji nie po to, by służyć obywatelom, a po to, by wcześniej przejść na emeryturę. KRUS, tak jak i ZUS, należy docelowo zlikwidować, a gmachy i inne dobra powinny przejść w zarządzanie prywatnych ubezpieczycieli, co zwiększy konkurencyjność instytucji ubezpieczeniowych oraz zapewni jednocześnie duży zastrzyk finansowy państwu wraz z olbrzymimi oszczędnościami. Instytucje prywatne nie będą np. prowadzić swoich chórów, tak jak to robi ZUS - inaczej będą musiały stać się mniej konkurencyjne. Przymus i brak konkurencji rodzi patologie, czego ZUS jest podręcznikowym przykładem.
Płaca minimalna
Istnienie płacy minimalnej - zaraz po podwyższonym wieku emerytalnym - jest jedną z głównych przyczyn bezrobocia wśród młodych ludzi. Praca niedoświadczonego pracownika nie zawsze jest warta tyle, co płaca minimalna, w wyniku czego młodych ludzi nie opłaca się zatrudniać. Pozostaje im albo bezrobocie, albo praca na czarno, w wyniku której nie dodadzą tak pożądanego dziś doświadczenia do swojego CV.
Powinna obowiązywać pełna swoboda umów zawieranych między pracownikiem a pracodawcą, bez żadnej ingerencji państwa.
Ochrona zdrowia
Obywatele sami powinni opłacać usługi zdrowotne, których potrzebują. Takie rozwiązanie jest stosowane np. w Szwajcarii, gdzie usługi nie są drogie i są wysokiej jakości dzięki konkurencji. Nie ma kolejek, a podatnik nie musi utrzymywać dodatkowo ministerstw, wydziałów, oddziałów terenowych, masy urzędników i kosztów związanych z refundacją niektórych leków oraz innymi skutkami działalności lobby firm farmaceutycznych. Takie rozwiązanie premiuje również zdrowy tryb życia oraz dbanie o siebie oraz członków swojej rodziny.
Informacje na temat zdrowia obywateli to dane wrażliwe. Ich gromadzenie i analizę należy ograniczyć do minimum, dbając przede wszystkim o prywatność pacjentów.
W celu zwiększenia dostępności nowych metod leczenia oraz innowacyjnych leków, należy uwolnić przemysł farmaceutyczny od preferencji ministerstw, zliberalizować prawo patentowe.
Należy zdepenalizować produkcję, posiadanie i handel marihuaną. "Chcącemu nie dzieje się krzywda", a zakazany owoc lepiej smakuje. Państwo nie zdaje egzaminu w zapobieganiu narkomanii, powinna móc się tym zająć rodzina i instytucje prywatne. Stąd mój postulat, by rodzice nie musieli pracować na podatek dochodowy i mogli mieć więcej czasu dla dzieci i pozostałych członków rodziny oraz społeczeństwa.
Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego nie powinien pozostawać odrębnym programem zdrowotnym z własnym budżetem i prowadzonym monitorowaniem jego realizacji. Zdrowie psychiczne jest również ważne, a utrzymywanie kolejnego biurokratycznego tworu w dbaniu o te zdrowie nie pomaga, a wręcz spycha tę działalność na dalszy plan.
Gospodarka
Państwo nie powinno być właścicielem przedsiębiorstw. Przedsiębiorstwa państwowe pod pretekstem ich roli strategicznej, stały się okazją do budowania wokół nich prywatnych fortun. Pokazują to przykłady polskich kopalń - nierentownych w rękach państwowych, natomiast wysoce dochodowych i zatrudniających górników na lepszych warunkach w rękach prywatnych. Transport kolejowy powinien działać bez dotacji, a więc jeździć tylko tam, gdzie może sam się sfinansować. Zarówno budowa sieci szerokopasmowych jak i dostarczanie usług internetowych powinny leżeć po stronie prywatnych firm.
Należy skończyć z preferowaniem dużych firm nad małymi i średnimi przedsiębiorstwami (powodów są dziesiątki), przy czym należy to robić mądrze, bez przepuszczania kruczków prawnych, tak dziś licznych w prawie dotyczącym supermarketów. Wszelkie podatki nakładane na banki czy inne podmioty, będą przerzucone na ich klientów w postaci wyższych cen czy kosztów wykonywania usług. Podatek VAT należy ujednolicić. Powinno być jak najmniej miejsca na interpretacje Urzędów Skarbowych tudzież Izb Skarbowych, prawo powinno być proste i przejrzyste.
Obywatele sami biorą odpowiedzialność za swoje finanse, państwo nie może ograniczać wolności gospodarczej. Jeśli przyzwyczaimy obywateli do tego, że przed każdym zagrożeniem ma uchronić ich państwo, to będą wpadać w kolejne pułapki. Świadomość obywateli musi być większa, a ingerencja państwa tej świadomości nie podwyższy. Obywatel musi mieć świadomość pełnej odpowiedzialności za swoje decyzje, a jego błędy nie mogą być naprawiane kosztem innych obywateli.
Nauka
Państwo nie powinno wspierać działalności badawczej prywatnych przedsiębiorstw.
Idea szczytna, ale wykonanie niestety może prowadzić do finansowania projektów-widmo, z których państwo nic nie uzyska. Prywatne przedsiębiorstwa powinny mieć mniej pieniędzy zabieranych, zamiast najpierw zabieranych, a potem otrzymywanych dzięki przeznaczeniu setek roboczogodzin na zabieganie o dotacje.
Państwo powinno skoncentrować się na finansowaniu badań naukowych w kilku strategicznych sektorach. Na przykład w dziedzinach: lotnictwa, technologii laserowych, enkrypcji, metod działania i rozwoju Obrony Terytorialnej.
Należy uelastycznić model kariery naukowej. Powszechność wyższego wykształcenia obniża jego jakość – należy przede wszystkim rozwijać ofertę kształcenia zawodowego. Masowa produkcja magistrów doprowadziła do inflacji wykształcenia, w wyniku czego większość absolwentów nie pracuje w wyuczonym zawodzie.
Rolnictwo
Rolnicy nie powinni dostawać dotacji z budżetu. Zamiast dotacji - likwidacja akcyzy na paliwo. Doprowadzi to do zwiększenia opłacalności produkcji, a rolnicy będą rolnikami, a nie księgowymi. Konsumenci będą mieć tańsze produkty, gdyż żywność nie tylko trzeba wyprodukować, ale i dowieźć.
Uprawa roślin GMO powinna być zakazana, natomiast dystrybucja żywności modyfikowanej genetycznie (GMO) powinna być dozwolona, a produkty modyfikowane genetycznie powinny być oznakowane. Dopóki istnieją dowody na szkodliwy wpływ upraw GMO na uprawy sąsiednie, na pszczoły etc. dopóty taki zakaz powinien funkcjonować.
Energetyka
Polska energetyka powinna opierać się o własne zasoby (OZE, węgiel, gaz). Własne zasoby (wcale nie będzie drożej, po pierwsze będzie stabilniej, po drugie kapitał zostanie w kraju) plus dywersyfikacja dostaw - dokończenie rurociągu Odessa-Brody-Płock, dywersyfikacja dostawami z Norwegii zamiast uzależniania się od Federacji Rosyjskiej na dziesięciolecia.
Dalsza prywatyzacja sektora energetycznego jest w interesie państwa. Prywatne kopalnie już teraz przynoszą zyski, w przeciwieństwie do państwowych - zatrudniają ludzi, oferują konkurencyjne ceny węgla. Budowa elektrowni atomowej w Polsce jest uzasadniona. Należy stawiać na rozproszoną energetykę: wspierać tworzenie mikroinstalacji prosumenckich i ograniczać budowę dużych jednostek wytwórczych.
Budżet i podatki
Podatki każdego obywatela powinny stanowić taki sam procent jego dochodów (podatek liniowy). Wysokość owego podatku powinna wynosić 0%
Opodatkowanie konsumpcji (VAT) jest korzystniejsze dla gospodarki i społeczeństwa niż opodatkowanie dochodów - pozostawione w kieszeni podatnika dochody umożliwiają inwestowanie w rozwój własny lub firmy. Obsługa PIT i CIT jest nieopłacalna. Pieniądze z likwidacji podatków dochodowych zwrócą się dzięki zwiększonym wpływom z VAT. PIT i CIT nie napędzają konsumpcji. Im więcej pieniędzy w kieszeni - tym więcej się sprzeda. Im więcej się sprzeda, tym więcej trzeba wyprodukować. Im więcej trzeba wyprodukować, tym więcej trzeba zatrudnić ludzi. Im więcej trzeba zatrudnić ludzi, tym mniejsze bezrobocie. Ceny maleją, rośnie konkurencyjność, rośnie jakość i wybór. A wpływy z VAT wzrastają, co da jeszcze większe efekty przy uszczelnieniu ściągalności tego podatku.
Należy jak najszybciej ograniczyć tempo narastania długu publicznego. Im większy dług, tym szybciej rosną odsetki. Polska ma ciągle ujemny bilans budżetowy - należy wprowadzić konstytucyjny zakaz uchwalania budżetu z deficytem. Dług publiczny, szczególnie ten ukryty, rośnie w zatrważającym tempie.
Polityka zagraniczna
Polska w konflikcie ukraińskim powinna zachować neutralność, nie angażować po żadnej ze stron konfliktu. Ukraińcy już pokazali swoją "wdzięczność" za dotychczasową pomoc. Ucierpieli polscy producenci żywności - zarówno eksportujący do Rosji (vide kryzys z owocami miękkimi) jak i na Ukrainę (w szczególności eksporterzy mięsa).
Polska powinna tworzyć pole do współpracy i sojusze ze wszystkimi państwami od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego (to, co wcześniej pisałem o EŚW).
Przy zakupach zbrojeniowych należy kierować się wyłącznie się kryterium jakości, kraj produkcji uzbrojenia ma mniejsze znaczenie. Broń ma bronić. Co z tego, że kapitał zostanie w Polsce, skoro stracimy go, gdyż nie zostanie skutecznie obroniony? Polska również ma dobry sprzęt, więc jedno rozwiązanie nie wyklucza drugiego.
Budżet obronny powinien być większy niż 2 proc. PKB. Należy zwiększyć armię zawodową do 150 tys. żołnierzy. Należy przywrócić obowiązkowe przeszkolenie wojskowe, np. w wymiarze 6 miesięcy. Należy zorganizować powszechną, dobrowolną Obronę Terytorialną. Wschodnie granice kraju powinny być wzmocnione poprzez budowę dodatkowej infrastruktury transportowej i energetycznej. Wschodnie granice kraju powinny być wzmocnione poprzez zwiększenie liczby żołnierzy. Polska NIE powinna zabiegać o tworzenie baz NATO na swoim terytorium, choć nie powinniśmy również tego specjalnie blokować.
Służby mundurowe i specjalne powinny mieć dostęp do danych telekomunikacyjnych (czas, rodzaj, miejsce połączeń itp.) obywateli tylko na podstawie zgody sądu. Nawet w Stanach Zjednoczonych zablokowano możliwość samowolnego kontrolowania połączeń obywateli przez służby specjalne. O zgodzie sądu osoba kontrolowana nie musi wiedzieć, natomiast zgoda powinna być mocno uzasadniona.
Powinniśmy całkowicie zablokować możliwość osadzania na terytorium Polski nielegalnych imigrantów, wbrew ich woli, pod przymusem nałożonym przez Komisję Euroepejską. Problem imigrancki to problem Niemiec, a nie problem Unii Europejskiej. Imigranci nie chcą mieszkać ani w Polsce, ani w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej czy Europy Południowej. Również tych krajów nie stać na utrzymywanie tychże imigrantów, szczególnie, że ich nastawienie jest mocno roszczeniowe.
Celem Polski powinno być trwałe włączenie uchodźców do życia społecznego i rynku pracy. Żadnych zasiłków, tylko praca na swoje utrzymanie. Wtedy okaże się, kto jest uchodźcą, a kto imigrantem socjalnym. W Polsce mamy wielu imigrantów, którzy pracują, a nawet zatrudniają pracowników - oni nam nie szkodzą, asymilują się, nie niszczą naszego kraju, tylko go budują. Oni sami są przeciwni przyjmowaniu imigrantów socjalnych, bo ci, oprócz wizerunku, zniszczą również to, co zbudowali imigranci pracujący.
Polski rynek pracy powinien być w ograniczonym stopniu otwarty dla migrantów zarobkowych – obcokrajowcy powinni móc pracować na podstawie zezwolenia na pracę lub innych pozwoleń. Na wzór szwajcarski.
Sprawy europejskie i współpraca rozwojowa
Większy wpływ na podejmowanie decyzji w UE powinny mieć ciała składające się z przedstawicieli państw członkowskich (wyrażające interesy narodowe państw i wypracowująca każdorazowo odrębne porozumienia).
Polska nie powinna przyjmować waluty Euro.
Polska nie powinna ratyfikować umów handlowych CETA i TTIP. Negocjacje umów międzynarodowych (w tym umowy o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi) powinny być jawne. Umowa z USA powinna zawierać system rozstrzygania sporów między państwami a zagranicznymi inwestorami (ang. ISDS).
Polska przeznacza zbyt wysokie kwoty na pomoc rozwojową. Kiedy przychodzi do walki o korzyści, to Polska jest krajem słabym. Kiedy przychodzi do zobowiązań, to Polska jest krajem bogatym... Burkina Faso nigdy się nie rozwinie, bo nauczyli się już, że dobra biorą się z zagranicy, a nie z pracy. Dawanie ryb zamiast wędek uzależnia biedne kraje i pozwala na ograbianie ich z zasobów naturalnych oraz potencjału ludzkiego.
Edukacja
Prywatyzacja szkolnictwa załatwia większość istniejących dziś problemów, jak to, w jakim wieku dziecko ma iść do szkoły, jakich przedmiotów (i ile) ma się uczyć, czy mają istnieć gimnazja, czy nie. Jednocześnie daje wiele korzyści - wyższy poziom wykształcenia, wykształcenie skonkretyzowane, mniejsze koszta edukacji (nie trzeba utrzymywać ministerstwa i urzędów). Poznałem szkoły od środka, zarówno prywatne jak i publiczne, zarówno jako uczeń jak i jako nauczyciel. Mam nadzieję, że za kilka lat nie będę musiał poznawać szkoły publicznej od strony rodzica, a będę miał wybór spośród konkurujących ze sobą ceną, jakością i rodzajem wykształcenia szkół prywatnych.
Wynagrodzenie nauczycieli nie powinno zależeć od wyników uczniów. Uczniowie mają zdobywać wiedzę, a nie uczyć się rozwiązywać testy. Jako wieloletni korepetytor wiem, jak ważna to różnica.
W wyborze dyrektora szkoły decydujący głos powinien należeć do rodziców uczniów. Obecny sposób powoływania dyrektorów wiąże im ręce i zamyka usta, uzależnia od mocodawcy i krępuje inicjatywę. Dyrektor służy rodzicom i uczniom, więc powinien zależeć od nich.
Szkoła powinna przede wszystkim uczyć samodzielnego zdobywania wiedzy oraz odpowiedzialności za własny rozwój. Szkoła powinna przede wszystkim uczyć współpracy i odpowiedzialności za siebie oraz swoje otoczenie. Edukacja powinna przede wszystkim kształcić kompetencje niezbędne na rynku pracy.
Nie należy zatrzymywać procesu likwidacji i przekazywania szkół - jest to adekwatna odpowiedź na niż demograficzny, pozwala optymalizować koszty. Motywacją do wznowienia działalności szkół powinno być stworzenie warunków demograficznych, w czym mimo przeciwności stworzonych przez obecny system biorę udział.
Nauczyciele powinni mieć możliwość wyboru podręcznika, którego będą używać. Treści edukacyjne finansowane z funduszy publicznych powinny być udostępniane obywatelom jako otwarte zasoby, wraz z pełnią praw do ich wykorzystywania i przetwarzania.
Nie ma darmowych podręczników, za darmowy podręcznik płacą podatnicy, poza tym taki podręcznik nie musi konkurować z innymi, przez co jego wartość jest zbliżona do wartości opałowej.
Multimedia nadal powinny być jedynie uzupełnieniem. Chodzi o dostępność w każdym miejscu (wystarczy wziąć ze sobą podręcznik, bez konieczności dostępu do zasięgu sieci czy elektryczności) oraz o czas spędzany przez dzieci przy komputerze.
Kultura
Polska powinna popierać znoszenie barier w dostępie do treści cyfrowych online (np. filmów, transmisji meczów, seriali) opartych na blokowaniu geograficznym na terenie UE. Przedsiębiorstwa powinny mieć prawo do odpisu 1 proc. z CIT na przedsięwzięcia z zakresu kultury i dziedzictwa narodowego.
Media publiczne wymagają pilnego wprowadzenia nowoczesnej ustawy medialnej gwarantującej realizację właściwej im misji. Media publiczne powinny zostać sprywatyzowane (nie ma bowiem między nimi, a mediami prywatnymi wielkiej różnicy, a koszta są ogromne), a politycznie obsadzana KRRiT zlikwidowana.
Dobra kultura utrzyma się sama, nawet mimo nieuczciwej konkurencji ze strony kultury dotowanej - bo ta zamiast skupiać się na kulturze, tworzy etaty do obsadzenia przez kliki polityczno-rodzinne, czego podręcznikowym przykładem jest sytuacja w Mieście Siedlce. Niedochodowe gałęzie kultury nie powinny być dotowane z pieniędzy publicznych, a ze wsparcia mecenasów sztuki (korzystających tym samym na reklamie swoich przedsiębiorstw). Ja za swoje hobby płacę sam.
Dziękuję za przeczytanie mojego programu. Jest on oparty na kwestionariuszu mamprawowiedziec.pl
Działa od 2010r. (Kongres Nowej Prawicy, KORWiN). Od 2011r. członek Stowarzyszenia KoLiber oraz Straży Marszu Niepodległości, od 2014r. członek Ruchu Obywatelskiego Miłośników Broni. Od 2015r. członek zarządu Stowarzyszenia "Żółkiewszczacy". Prezes okręgu siedlecko-ostrołęckiego Partii KORWiN.
Organizator: Marszów dla Życia i Rodziny 2012, 2013, 2014, 2015, warsztatów dla małżeństw „Nawigacja w rodzinie”, akcji edukacyjnych i happeningów o tematyce ekonomicznej, prowadzący lekcje ekonomii dla młodzieży w siedleckich liceach, aktywny uczestnik życia publicznego oraz szeregu spotkań i konsultacji społecznych, prelegent w debatach i panelach dyskusyjnych, organizator licznych szkoleń, spotkań (z politykami, publicystami, naukowcami, kombatantami, dziennikarzami śledczymi, przedsiębiorcami), konferencji i protestów (m.in. anty-ACTA, paliwowych, przeciw przelaniu pieniędzy z OFE do ZUS, przeciwko zmianom w opłatach za śmieci w Siedlcach, akcji przeciwko masowemu przyjmowaniu muzułmańskich imigrantów itd.). Uczestnik programów telewizyjnych o charakterze publicystycznym. Pomysłodawca akcji zmiany nazwy ulicy Armii Czerwonej w Siedlcach, zakończonej sukcesem. Wieloletni reprezentant środowiska wolnościowego i narodowego na różnych polach.
Motto: "Największą przyczyną zła jest bezczynność ludzi dobrych".
Zainteresowania: Filozofia, Austriacka Szkoła Ekonomii, gra na fortepianie i organach, historia, podróże, karate kyokushin
Główne cele
- Ochrona Polski przed napływem nielegalnych imigrantów, ochrona obywateli przed narzucaniem im czegokolwiek wbrew ich woli.
- Działania poprawiające byt najbiedniejszych: uproszczenie systemu podatkowego, LPD (likwidacja podatku dochodowego) lub podwyższenie kwoty wolnej od podatku.
- Zwiększenie atrakcyjności Polski na arenie międzynarodowej, stworzenie warunków do powrotu Polaków z emigracji, zapewnienie siły Polski i jej stabilnej pozycji politycznej, demograficznej, militarnej oraz gospodarczej.
- Blokowanie inicjatyw ograniczających wolność gospodarczą i osobistą obywateli. Szczególny nacisk na zachowanie władzy rodzicielskiej.
- Walka z biegunką legislacyjną, likwidacja niepotrzebnych i szkodliwych zapisów prawnych, a nawet całych ustaw.
- Otwarcie pracy posłów na odbiorców w Internecie, współpraca z profesjonalnym vlogerem.
- Nigdy nie zagłosuję za podwyżką podatków, rozrostem biurokracji i zwiększeniem długu publicznego.
- Interwencja w spółkach samorządowych, które działają nieprawidłowo i służą do ukrywania zadłużenia oraz do stosowania nieetycznych praktyk w zakresie zatrudnienia.
- Reprezentowanie mieszkańców okręgu w Warszawie, a nie reprezentowanie Warszawy w moim okręgu (vide miejsce zamieszkania "jedynek" komitetów trzech największych partii).
- Zablokowanie przymusowego rozlokowania na naszym terenie nielegalnych imigrantów narzuconych kwotowo przez Komisję Europejską.
- Pełna dyspozycyjność dla mieszkańców okręgu niezależnie od powiatu, w jakim mieszkają. Asystenci poselscy wykonujący swoją pracę, zamiast "posiadania etatu".
Chcę współpracować z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w sprawach dot. Partnerstwa Wschodniego i Ukrainy; ze Stowarzyszeniem KoLiber, fundacją Narodowy Dzień Życia i innymi ruchami pro-life w sprawach prawnych aspektów ochrony życia; z Centrum im. Adama Smitha oraz Klubem Austriackiej Szkoły Ekonomii w sprawach gospodarczych; z instytucjami związanymi z Kościołem katolickim w sprawach światopoglądowych.
Największe dokonania parlamentu minionej kadencji:
- Państwo przestało mieszać się w przemysł stoczniowy. Efekt - Polski sektor stoczniowy w minionych dwóch latach dokonał skoku technologicznego i obecnie produkuje na najwyższym poziomie w skali Europy i świata - uważa Jerzy Czuczman z Forum Okrętowego. Wartość sprzedaży sektora w 2013 roku wyniosła około 10 miliardów złotych. W stoczniach rosną zatrudnienie, sprzedaż i zyski.
- Wprowadzenie zasady "in dubio pro tributario" - rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika.
Trzy przykładowe niepowodzenia parlamentu mijającej kadencji:
- Brak zgody na podwyższenie kwoty wolnej od podatku do granicy minimum egzystencjalnego.
- Od 1 stycznia 2014 podniesiono akcyzę na alkohol o 15%, wpływy miały wzrosnąć o 760 mln, a zmalały o 45mln.
- Zakaz "śmieciowego jedzenia" w szkołach, skutkujący likwidacją tysięcy miejsc pracy przy braku rozwiązania problemu (dzieci zaopatrują się w niezdrową żywność na mieście) i pogwałceniu władzy rodzicielskiej. Na dodatek jest to bubel prawny wprowadzający szereg absurdalnych, śmiesznych wręcz sytuacji.
Ustrój państwa, wybory, demokracja
Wprowadzenie rzymskiej zasady "Volenti non fit iniuria" - chcącemu nie dzieje się krzywda. Wprowadzenie dobrowolności ubezpieczeń. Wprowadzenie kadencyjności funkcji wybieranych w wyborach powszechnych. Ograniczenie możliwości wpływania na życie obywateli przez polityków zasiadających w parlamencie. Wydłużenie vacatio legis w sprawach podatkowych.
Przede wszystkim należy przywrócić szacunek wobec Konstytucji, zwiększyć jej rolę w polskim prawodawstwie, zakończyć stan, w którym nad polską Konstytucją większą moc ma prawo narzucane przez Unię Europejską (np. w taki sposób, jak zrobili to Niemcy).
Wybieram system prezydencki.
System prezydencki likwiduje rozproszenie odpowiedzialności (obecne niemal w każdym aspekcie działalności naszego państwa, nawet na szczeblu wojskowym). Prezydent RP - w przeciwieństwie do Premiera RP - jest wybierany w wyborach powszechnych, z możliwością przeprowadzenia II tury głosowania. W związku z tym zwiększeniu powinny ulec jego kompetencje. Obecnie po raz kolejny polska władza wykonawcza przeżywa okres kohabitacji, w wyniku której zamiast sprawnego zarządzania państwem, mamy do czynienia z teatralnym sporem politycznym (jak to było z kohabitacją pp. Kaczyńskiego i Tuska, tak teraz jest z pp. Dudą i Kopacz).
Ordynacja wyborcza.
To sprawa drugorzędna – dla mnie bardziej ważne od tego, jak jest wybierany polityk, jest to, co on może zrobić. Przede wszystkim trzeba ograniczyć władzę polityków i urzędników – okazja czyni złodzieja, więc kiedy „koryto” będzie ukrócone, to i "cwaniaki" nie będą się pchały do polityki. Chcę odebrać politykom możliwość decydowania o naszym życiu, o naszych rodzinach i dzieciach, o jak największej ilości wypracowanych przez nas pieniędzy. Jeśli zmienimy tylko sposób wybierania, to oni już sobie z takimi zmianami „poradzą”. Dlaczego? Bo ciągle mają przewagę w postaci obsadzanych przez siebie urzędów, komisji, spółek samorządowych, spółek skarbu państwa itp., instytucjom kontrolowanym politycznie takim jak CBOS, KRRiT, finansowaniu partii z budżetu państwa (jednocześnie będąc finansowanymi przez korporacje co pokazał przykład poseł Wandy Nowickiej). Niepokoi mnie to, że partie, na czele z PiS (który dostaje tylko 1mln PLN mniej niż PO, bez ponoszenia odpowiedzialności za rządzenie krajem), chcą te dofinansowanie jeszcze bardziej zwiększyć! Największą groteskę przeżywam teraz, gdy zamawiając plakaty przykładowo za 1000 złotych, 230 złotych płacę do budżetu, z którego to finansowani są moi konkurenci.
Wprowadzenie głosowania przez internet. Zniesienie kwot płci na listach wyborczych. Wprowadzenie tzw. systemu suwakowego (obowiązek umieszczania na liście wyborczej na przemian kobiet i mężczyzn). Ograniczenie liczby kadencji dla posłów i senatorów. Ograniczenie liczby kadencji dla wójtów, burmistrzów, prezydentów miast. Ograniczenie liczby kadencji dla radnych gmin, powiatów i sejmików województw. Zniesienie ciszy wyborczej. Wprowadzenie opcji „żaden z powyższych” na listach wyborczych.
Należy odstąpić od zasady finansowania partii politycznych z budżetu państwa na rzecz finansowania partii poprzez dobrowolne wpłaty obywateli. Należy wprowadzić możliwość odpisania części podatku na wybraną partię polityczną, jak w przypadku organizacji pożytku publicznego. Partie polityczne powinny na bieżąco w internecie publikować informacje o gromadzonych środkach finansowych i ponoszonych wydatkach.
Partie polityczne i poszczególni politycy praktycznie bez ustanku otrzymują wsparcie niepochodzące z budżetu państwa, dlatego nie jest prawdą, jakoby finansowanie partii politycznych ze środków publicznych było alternatywą wobec finansowania ich przez podmioty prywatne (często "pod stołem"). Pokazuje to przykład poseł Wandy Nowickiej, której działalność, jak się okazało, była pośrednio finansowana przez koncerny farmaceutyczne. Finansowanie partii politycznych z budżetu państwa to kolejny element nieuczciwej przewagi nad opozycją pozaparlamentarną oraz czynnik "betonujący" scenę polityczną.
Określenie części subwencji mającej być przeznaczoną na działalność merytoryczną spowoduje tworzenie fikcyjnych przedsięwzięć. Taka działalność powinna być podejmowana wtedy, kiedy jest potrzebna. Natomiast, dzięki przejrzystości, najlepszą kontrolę pełnić będą ludzie wpłacający swoje pieniądze na daną partię. Nie chciałbym, aby publikowanie informacji o zgromadzonych środkach finansowych było przymusowe - jednak uważam, że partie i komitety wyborcze powinny takie przejrzyste rozwiązanie stosować, tak jak to robi KW KORWiN: http://www.partiakorwin.pl/wasze-wplaty/
Rozwój regionalny, samorząd
Należy zwiększyć swobodę samorządów, szczególnie w kwestii szkolnictwa. Należy zlikwidować powiaty i głębiej zakorzeniać zasadę subsydiarności.
Obecnie samorządy w przeważającej mierze borykają się nie tyle z problemami generowanymi lokalnie, co z problemami wynikłymi z narzucanych odgórnie regulacji - oraz ich błędnej interpretacji. Przykładem może być tzw. "ustawa śmieciowa", którą władze Miasta Siedlce w sposób nieprofesjonalny zinterpretowały i usiłowały wprowadzić, co zakończyło się interwencją Regionalnej Izby Obrachunkowej i cofnięciem niezgodnej z prawem uchwały. Obciążenia centralne zrzucane na samorządy obecnie nie wiążą się z większymi środkami przekazywanymi odpowiednim jednostkom administracji lokalnej, co często jest stosowane jako usprawiedliwienie innych zaniedbań lokalnej władzy. Wprowadzenie uzupełnienia finansowego nie rozwiązałoby problemu, gdyż kto źle zarządza pieniędzmi publicznymi, będzie nimi źle zarządzał niezależnie od ich ilości.
Należy zwiększyć kompetencje komisji rewizyjnej rady gminy. Kierownictwo w komisjach rewizyjnych w radach gmin powinni obejmować radni opozycji. Ani wójtowie/prezydenci/burmistrzowie, ani rady gmin/powiatów/miast nie powinny mieć wpływu na obsadę kierowniczych stanowisk w samorządowych jednostkach organizacyjnych, ani w spółkach samorządowych.
Należy zagwarantować prawo inicjatywy uchwałodawczej mieszkańców. Należy zagwarantować ustawą, by decyzje, które podejmują mieszkańcy w ramach budżetu partycypacyjnego były wiążące dla samorządu.
Budżet obywatelski jest rozwiązaniem dobrym, ale nie powinien być obowiązkowy, gdyż może to prowadzić do nadużyć i sytuacji wydawania pieniędzy "na cokolwiek", byleby sprostać wymogom prawnym. Natomiast jeśli postanowienia tegoż budżetu nie będą wiążące, to nie ma sensu jego istnienie.
Referendum lokalne jest obciążone wielkim wysiłkiem organizacyjnym, dlatego właśnie powinno być wiążące. Jeśli złagodzi się wymogi formalne, to powstanie pretekst do unikania wprowadzenia prawnej gwarancji wykonania postanowień referendalnych, przy ponoszeniu ciągle takich samych kosztów przeprowadzenia referendum.
Samorządy same powinny szukać oszczędności, bez dawania możliwości obarczania władzy centralnej za "niewystarczające zachęty do oszczędzania". Mieszkańcy i przedsiębiorstwa płacące podatki od dochodu mogą wybrać, który samorząd otrzyma ich część, w ten sposób premiując dobre rozwiązania - albo karząc złą politykę lokalną, przenosząc swoje rozliczenie podatkowe do innego miejsca. Ten efekt, wg mnie, powinien być wzmocniony - oczywiście do rychłej chwili likwidacji podatku dochodowego.
"Janosikowe" należy zlikwidować nie tylko ze względu na wynikłą z jego istnienia niesprawiedliwą sytuacją miejscowości położonych w województwie mazowieckim. "Od samego mieszania herbata nie robi się słodka".
Wynikłe z położenia geograficznego szanse i zagrożenia samorządy powinny przekuwać w zalety, zamiast szukać w nich usprawiedliwienia dla roszczeń finansowych.
Angażowanie obywateli i przejrzystość funkcji publicznych
Szersze niż dotychczas stosowanie praktyki wysłuchania publicznego. Ułatwienie zainteresowanym osobom uczestnictwa w posiedzeniach komisji sejmowych (obecnie w posiedzeniu komisji można brać udział na zaproszenie przewodniczącego). Wprowadzenie obowiązku przeprowadzania referendum na wniosek co najmniej 500 tys. obywateli. Zakaz odrzucenia obywatelskiego projektu ustawy w pierwszym czytaniu w Sejmie. Zmniejszenie wymogu 50% frekwencji przy referendum, by było ono wiążące, do 30%.
Odpis 1% od podatku
Przede wszystkim należy doprowadzić do sytuacji, w której nie trzeba będzie stosować odpisu od podatku dochodowego, gdyż ten podatek nie będzie istniał. Ludzie posiadając wtedy więcej pieniędzy w kieszeniach, będą mogli dowolną kwotą, dobrowolnie, wybrać organizację, którą wesprze, spośród podmiotów konkurujących o dobrowolne wpłaty swoją: przejrzystością, skutecznością, efektywnością wydatkowania zgromadzonych środków.
Należy wprowadzić:
Obowiązek prowadzenia przez instytucje publiczne rejestrów umów, gdzie publikowany będzie numer umowy, kontrahent, wartość, czas realizacji i przedmiot umowy. Jawność wynagrodzeń, nagród i premii dla pracowników administracji publicznej. Transmisje internetowe z posiedzeń rad, sejmików, komisji sejmowych i samorządowych (z inicjatywy i na koszt prywatny, jak np. w przypadku Siedlec i telewizji Azeo). Obowiązek prowadzenia imiennych rejestrów głosowań rad, sejmików, komisji sejmowych i samorządowych.
W walce z korupcją:
Objęcie obowiązkiem składania oświadczeń majątkowych większej grupy osób publicznych. Ujednolicenie standardów składania oświadczeń majątkowych.
Ograniczenie możliwości wpływania polityków na życie i pieniądze obywateli - "okazja czyni złodzieja".
Lobbyści
Każdy obywatel powinien być "lobbystą" wobec swojego przedstawiciela w parlamencie. Powinno się promować ludzi, którzy kontaktują się z posłami i senatorami w konkretnych sprawach. Nie powinien być to powód do wstydu, ani działalność podlegająca szczególnej kontroli, tak jakby sama w sobie była czymś niebezpiecznym. Polityk ulegający lobbyście, który nie działa w imieniu dobra obywateli, sam podejmuje decyzję i nie może zrzucać odpowiedzialności za swoje wybory i głosowania na lobbystów.
Polityka społeczna i rynek pracy
Zamiast dotacji i zasiłków, premiujących postawę posiadania dziecka tylko po to, by mieć zastrzyk gotówki (co stwarza niebezpieczeństwo rodzenia dzieci "dla pieniędzy", które zostaną wydane np. na alkohol), powinno się odciążyć obywateli, zmniejszyć podatki i uprościć system podatkowy, zostawić więcej pieniędzy w kieszeni ludzi, by było ich stać na posiadanie dzieci. Ponadto, należy przywrócić sytuację, w której jeden rodzic jest w stanie zarobić na utrzymanie rodziny. Taką sytuację może przywrócić LPD (likwidacja podatku dochodowego).
Kolejnym prorodzinnym rozwiązaniem jest likwidacja przymusu ubezpieczeń społecznych, dzięki czemu zamiast móc polegać wyłącznie na państwie (które z wyznaczonego zadania i tak się nie wywiązuje), będzie można wybrać inwestycję w rodzinę.
W sytuacji, gdy jedno z rodziców rezygnuje z pracy zawodowej i nieodpłatnie pracuje w domu, okres ten powinien wliczać się do okresów składkowych potrzebnych do uzyskania świadczeń emerytalnych.
Należy rozwijać prywatne i pozarządowe instytucje opieki nad osobami starszymi i niesamodzielnymi, np. poprzez ulgi podatkowe na podjęcie inwestycji. Należy wprowadzić „bon opiekuńczy”, który polegałby na przekazywaniu pieniędzy instytucji prywatnej, społecznej lub rodzinie na opiekę nad osobą niesamodzielną. Należy wprowadzać dalsze preferencje podatkowe zachęcające do oszczędzania w III filarze. Należy oddać ludziom pieniądze zrabowane z OFE i przelane do ZUS. Należy dotrzymać umowy społecznej zawartej przez państwo z obywatelami, dotyczącej emerytur oraz czasu, w którym okres emerytalny się rozpoczyna.
W systemie emerytalnym żadna grupa nie powinna korzystać kosztem innej poprzez przywileje. Prowadzi to do licznych patologii, takich jak podjęcie pracy w Policji nie po to, by służyć obywatelom, a po to, by wcześniej przejść na emeryturę. KRUS, tak jak i ZUS, należy docelowo zlikwidować, a gmachy i inne dobra powinny przejść w zarządzanie prywatnych ubezpieczycieli, co zwiększy konkurencyjność instytucji ubezpieczeniowych oraz zapewni jednocześnie duży zastrzyk finansowy państwu wraz z olbrzymimi oszczędnościami. Instytucje prywatne nie będą np. prowadzić swoich chórów, tak jak to robi ZUS - inaczej będą musiały stać się mniej konkurencyjne. Przymus i brak konkurencji rodzi patologie, czego ZUS jest podręcznikowym przykładem.
Płaca minimalna
Istnienie płacy minimalnej - zaraz po podwyższonym wieku emerytalnym - jest jedną z głównych przyczyn bezrobocia wśród młodych ludzi. Praca niedoświadczonego pracownika nie zawsze jest warta tyle, co płaca minimalna, w wyniku czego młodych ludzi nie opłaca się zatrudniać. Pozostaje im albo bezrobocie, albo praca na czarno, w wyniku której nie dodadzą tak pożądanego dziś doświadczenia do swojego CV.
Powinna obowiązywać pełna swoboda umów zawieranych między pracownikiem a pracodawcą, bez żadnej ingerencji państwa.
Ochrona zdrowia
Obywatele sami powinni opłacać usługi zdrowotne, których potrzebują. Takie rozwiązanie jest stosowane np. w Szwajcarii, gdzie usługi nie są drogie i są wysokiej jakości dzięki konkurencji. Nie ma kolejek, a podatnik nie musi utrzymywać dodatkowo ministerstw, wydziałów, oddziałów terenowych, masy urzędników i kosztów związanych z refundacją niektórych leków oraz innymi skutkami działalności lobby firm farmaceutycznych. Takie rozwiązanie premiuje również zdrowy tryb życia oraz dbanie o siebie oraz członków swojej rodziny.
Informacje na temat zdrowia obywateli to dane wrażliwe. Ich gromadzenie i analizę należy ograniczyć do minimum, dbając przede wszystkim o prywatność pacjentów.
W celu zwiększenia dostępności nowych metod leczenia oraz innowacyjnych leków, należy uwolnić przemysł farmaceutyczny od preferencji ministerstw, zliberalizować prawo patentowe.
Należy zdepenalizować produkcję, posiadanie i handel marihuaną. "Chcącemu nie dzieje się krzywda", a zakazany owoc lepiej smakuje. Państwo nie zdaje egzaminu w zapobieganiu narkomanii, powinna móc się tym zająć rodzina i instytucje prywatne. Stąd mój postulat, by rodzice nie musieli pracować na podatek dochodowy i mogli mieć więcej czasu dla dzieci i pozostałych członków rodziny oraz społeczeństwa.
Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego nie powinien pozostawać odrębnym programem zdrowotnym z własnym budżetem i prowadzonym monitorowaniem jego realizacji. Zdrowie psychiczne jest również ważne, a utrzymywanie kolejnego biurokratycznego tworu w dbaniu o te zdrowie nie pomaga, a wręcz spycha tę działalność na dalszy plan.
Gospodarka
Państwo nie powinno być właścicielem przedsiębiorstw. Przedsiębiorstwa państwowe pod pretekstem ich roli strategicznej, stały się okazją do budowania wokół nich prywatnych fortun. Pokazują to przykłady polskich kopalń - nierentownych w rękach państwowych, natomiast wysoce dochodowych i zatrudniających górników na lepszych warunkach w rękach prywatnych. Transport kolejowy powinien działać bez dotacji, a więc jeździć tylko tam, gdzie może sam się sfinansować. Zarówno budowa sieci szerokopasmowych jak i dostarczanie usług internetowych powinny leżeć po stronie prywatnych firm.
Należy skończyć z preferowaniem dużych firm nad małymi i średnimi przedsiębiorstwami (powodów są dziesiątki), przy czym należy to robić mądrze, bez przepuszczania kruczków prawnych, tak dziś licznych w prawie dotyczącym supermarketów. Wszelkie podatki nakładane na banki czy inne podmioty, będą przerzucone na ich klientów w postaci wyższych cen czy kosztów wykonywania usług. Podatek VAT należy ujednolicić. Powinno być jak najmniej miejsca na interpretacje Urzędów Skarbowych tudzież Izb Skarbowych, prawo powinno być proste i przejrzyste.
Obywatele sami biorą odpowiedzialność za swoje finanse, państwo nie może ograniczać wolności gospodarczej. Jeśli przyzwyczaimy obywateli do tego, że przed każdym zagrożeniem ma uchronić ich państwo, to będą wpadać w kolejne pułapki. Świadomość obywateli musi być większa, a ingerencja państwa tej świadomości nie podwyższy. Obywatel musi mieć świadomość pełnej odpowiedzialności za swoje decyzje, a jego błędy nie mogą być naprawiane kosztem innych obywateli.
Nauka
Państwo nie powinno wspierać działalności badawczej prywatnych przedsiębiorstw.
Idea szczytna, ale wykonanie niestety może prowadzić do finansowania projektów-widmo, z których państwo nic nie uzyska. Prywatne przedsiębiorstwa powinny mieć mniej pieniędzy zabieranych, zamiast najpierw zabieranych, a potem otrzymywanych dzięki przeznaczeniu setek roboczogodzin na zabieganie o dotacje.
Państwo powinno skoncentrować się na finansowaniu badań naukowych w kilku strategicznych sektorach. Na przykład w dziedzinach: lotnictwa, technologii laserowych, enkrypcji, metod działania i rozwoju Obrony Terytorialnej.
Należy uelastycznić model kariery naukowej. Powszechność wyższego wykształcenia obniża jego jakość – należy przede wszystkim rozwijać ofertę kształcenia zawodowego. Masowa produkcja magistrów doprowadziła do inflacji wykształcenia, w wyniku czego większość absolwentów nie pracuje w wyuczonym zawodzie.
Rolnictwo
Rolnicy nie powinni dostawać dotacji z budżetu. Zamiast dotacji - likwidacja akcyzy na paliwo. Doprowadzi to do zwiększenia opłacalności produkcji, a rolnicy będą rolnikami, a nie księgowymi. Konsumenci będą mieć tańsze produkty, gdyż żywność nie tylko trzeba wyprodukować, ale i dowieźć.
Uprawa roślin GMO powinna być zakazana, natomiast dystrybucja żywności modyfikowanej genetycznie (GMO) powinna być dozwolona, a produkty modyfikowane genetycznie powinny być oznakowane. Dopóki istnieją dowody na szkodliwy wpływ upraw GMO na uprawy sąsiednie, na pszczoły etc. dopóty taki zakaz powinien funkcjonować.
Energetyka
Polska energetyka powinna opierać się o własne zasoby (OZE, węgiel, gaz). Własne zasoby (wcale nie będzie drożej, po pierwsze będzie stabilniej, po drugie kapitał zostanie w kraju) plus dywersyfikacja dostaw - dokończenie rurociągu Odessa-Brody-Płock, dywersyfikacja dostawami z Norwegii zamiast uzależniania się od Federacji Rosyjskiej na dziesięciolecia.
Dalsza prywatyzacja sektora energetycznego jest w interesie państwa. Prywatne kopalnie już teraz przynoszą zyski, w przeciwieństwie do państwowych - zatrudniają ludzi, oferują konkurencyjne ceny węgla. Budowa elektrowni atomowej w Polsce jest uzasadniona. Należy stawiać na rozproszoną energetykę: wspierać tworzenie mikroinstalacji prosumenckich i ograniczać budowę dużych jednostek wytwórczych.
Budżet i podatki
Podatki każdego obywatela powinny stanowić taki sam procent jego dochodów (podatek liniowy). Wysokość owego podatku powinna wynosić 0%
Opodatkowanie konsumpcji (VAT) jest korzystniejsze dla gospodarki i społeczeństwa niż opodatkowanie dochodów - pozostawione w kieszeni podatnika dochody umożliwiają inwestowanie w rozwój własny lub firmy. Obsługa PIT i CIT jest nieopłacalna. Pieniądze z likwidacji podatków dochodowych zwrócą się dzięki zwiększonym wpływom z VAT. PIT i CIT nie napędzają konsumpcji. Im więcej pieniędzy w kieszeni - tym więcej się sprzeda. Im więcej się sprzeda, tym więcej trzeba wyprodukować. Im więcej trzeba wyprodukować, tym więcej trzeba zatrudnić ludzi. Im więcej trzeba zatrudnić ludzi, tym mniejsze bezrobocie. Ceny maleją, rośnie konkurencyjność, rośnie jakość i wybór. A wpływy z VAT wzrastają, co da jeszcze większe efekty przy uszczelnieniu ściągalności tego podatku.
Należy jak najszybciej ograniczyć tempo narastania długu publicznego. Im większy dług, tym szybciej rosną odsetki. Polska ma ciągle ujemny bilans budżetowy - należy wprowadzić konstytucyjny zakaz uchwalania budżetu z deficytem. Dług publiczny, szczególnie ten ukryty, rośnie w zatrważającym tempie.
Polityka zagraniczna
Polska w konflikcie ukraińskim powinna zachować neutralność, nie angażować po żadnej ze stron konfliktu. Ukraińcy już pokazali swoją "wdzięczność" za dotychczasową pomoc. Ucierpieli polscy producenci żywności - zarówno eksportujący do Rosji (vide kryzys z owocami miękkimi) jak i na Ukrainę (w szczególności eksporterzy mięsa).
Polska powinna tworzyć pole do współpracy i sojusze ze wszystkimi państwami od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego (to, co wcześniej pisałem o EŚW).
Przy zakupach zbrojeniowych należy kierować się wyłącznie się kryterium jakości, kraj produkcji uzbrojenia ma mniejsze znaczenie. Broń ma bronić. Co z tego, że kapitał zostanie w Polsce, skoro stracimy go, gdyż nie zostanie skutecznie obroniony? Polska również ma dobry sprzęt, więc jedno rozwiązanie nie wyklucza drugiego.
Budżet obronny powinien być większy niż 2 proc. PKB. Należy zwiększyć armię zawodową do 150 tys. żołnierzy. Należy przywrócić obowiązkowe przeszkolenie wojskowe, np. w wymiarze 6 miesięcy. Należy zorganizować powszechną, dobrowolną Obronę Terytorialną. Wschodnie granice kraju powinny być wzmocnione poprzez budowę dodatkowej infrastruktury transportowej i energetycznej. Wschodnie granice kraju powinny być wzmocnione poprzez zwiększenie liczby żołnierzy. Polska NIE powinna zabiegać o tworzenie baz NATO na swoim terytorium, choć nie powinniśmy również tego specjalnie blokować.
Służby mundurowe i specjalne powinny mieć dostęp do danych telekomunikacyjnych (czas, rodzaj, miejsce połączeń itp.) obywateli tylko na podstawie zgody sądu. Nawet w Stanach Zjednoczonych zablokowano możliwość samowolnego kontrolowania połączeń obywateli przez służby specjalne. O zgodzie sądu osoba kontrolowana nie musi wiedzieć, natomiast zgoda powinna być mocno uzasadniona.
Powinniśmy całkowicie zablokować możliwość osadzania na terytorium Polski nielegalnych imigrantów, wbrew ich woli, pod przymusem nałożonym przez Komisję Euroepejską. Problem imigrancki to problem Niemiec, a nie problem Unii Europejskiej. Imigranci nie chcą mieszkać ani w Polsce, ani w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej czy Europy Południowej. Również tych krajów nie stać na utrzymywanie tychże imigrantów, szczególnie, że ich nastawienie jest mocno roszczeniowe.
Celem Polski powinno być trwałe włączenie uchodźców do życia społecznego i rynku pracy. Żadnych zasiłków, tylko praca na swoje utrzymanie. Wtedy okaże się, kto jest uchodźcą, a kto imigrantem socjalnym. W Polsce mamy wielu imigrantów, którzy pracują, a nawet zatrudniają pracowników - oni nam nie szkodzą, asymilują się, nie niszczą naszego kraju, tylko go budują. Oni sami są przeciwni przyjmowaniu imigrantów socjalnych, bo ci, oprócz wizerunku, zniszczą również to, co zbudowali imigranci pracujący.
Polski rynek pracy powinien być w ograniczonym stopniu otwarty dla migrantów zarobkowych – obcokrajowcy powinni móc pracować na podstawie zezwolenia na pracę lub innych pozwoleń. Na wzór szwajcarski.
Sprawy europejskie i współpraca rozwojowa
Większy wpływ na podejmowanie decyzji w UE powinny mieć ciała składające się z przedstawicieli państw członkowskich (wyrażające interesy narodowe państw i wypracowująca każdorazowo odrębne porozumienia).
Polska nie powinna przyjmować waluty Euro.
Polska nie powinna ratyfikować umów handlowych CETA i TTIP. Negocjacje umów międzynarodowych (w tym umowy o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi) powinny być jawne. Umowa z USA powinna zawierać system rozstrzygania sporów między państwami a zagranicznymi inwestorami (ang. ISDS).
Polska przeznacza zbyt wysokie kwoty na pomoc rozwojową. Kiedy przychodzi do walki o korzyści, to Polska jest krajem słabym. Kiedy przychodzi do zobowiązań, to Polska jest krajem bogatym... Burkina Faso nigdy się nie rozwinie, bo nauczyli się już, że dobra biorą się z zagranicy, a nie z pracy. Dawanie ryb zamiast wędek uzależnia biedne kraje i pozwala na ograbianie ich z zasobów naturalnych oraz potencjału ludzkiego.
Edukacja
Prywatyzacja szkolnictwa załatwia większość istniejących dziś problemów, jak to, w jakim wieku dziecko ma iść do szkoły, jakich przedmiotów (i ile) ma się uczyć, czy mają istnieć gimnazja, czy nie. Jednocześnie daje wiele korzyści - wyższy poziom wykształcenia, wykształcenie skonkretyzowane, mniejsze koszta edukacji (nie trzeba utrzymywać ministerstwa i urzędów). Poznałem szkoły od środka, zarówno prywatne jak i publiczne, zarówno jako uczeń jak i jako nauczyciel. Mam nadzieję, że za kilka lat nie będę musiał poznawać szkoły publicznej od strony rodzica, a będę miał wybór spośród konkurujących ze sobą ceną, jakością i rodzajem wykształcenia szkół prywatnych.
Wynagrodzenie nauczycieli nie powinno zależeć od wyników uczniów. Uczniowie mają zdobywać wiedzę, a nie uczyć się rozwiązywać testy. Jako wieloletni korepetytor wiem, jak ważna to różnica.
W wyborze dyrektora szkoły decydujący głos powinien należeć do rodziców uczniów. Obecny sposób powoływania dyrektorów wiąże im ręce i zamyka usta, uzależnia od mocodawcy i krępuje inicjatywę. Dyrektor służy rodzicom i uczniom, więc powinien zależeć od nich.
Szkoła powinna przede wszystkim uczyć samodzielnego zdobywania wiedzy oraz odpowiedzialności za własny rozwój. Szkoła powinna przede wszystkim uczyć współpracy i odpowiedzialności za siebie oraz swoje otoczenie. Edukacja powinna przede wszystkim kształcić kompetencje niezbędne na rynku pracy.
Nie należy zatrzymywać procesu likwidacji i przekazywania szkół - jest to adekwatna odpowiedź na niż demograficzny, pozwala optymalizować koszty. Motywacją do wznowienia działalności szkół powinno być stworzenie warunków demograficznych, w czym mimo przeciwności stworzonych przez obecny system biorę udział.
Nauczyciele powinni mieć możliwość wyboru podręcznika, którego będą używać. Treści edukacyjne finansowane z funduszy publicznych powinny być udostępniane obywatelom jako otwarte zasoby, wraz z pełnią praw do ich wykorzystywania i przetwarzania.
Nie ma darmowych podręczników, za darmowy podręcznik płacą podatnicy, poza tym taki podręcznik nie musi konkurować z innymi, przez co jego wartość jest zbliżona do wartości opałowej.
Multimedia nadal powinny być jedynie uzupełnieniem. Chodzi o dostępność w każdym miejscu (wystarczy wziąć ze sobą podręcznik, bez konieczności dostępu do zasięgu sieci czy elektryczności) oraz o czas spędzany przez dzieci przy komputerze.
Kultura
Polska powinna popierać znoszenie barier w dostępie do treści cyfrowych online (np. filmów, transmisji meczów, seriali) opartych na blokowaniu geograficznym na terenie UE. Przedsiębiorstwa powinny mieć prawo do odpisu 1 proc. z CIT na przedsięwzięcia z zakresu kultury i dziedzictwa narodowego.
Media publiczne wymagają pilnego wprowadzenia nowoczesnej ustawy medialnej gwarantującej realizację właściwej im misji. Media publiczne powinny zostać sprywatyzowane (nie ma bowiem między nimi, a mediami prywatnymi wielkiej różnicy, a koszta są ogromne), a politycznie obsadzana KRRiT zlikwidowana.
Dobra kultura utrzyma się sama, nawet mimo nieuczciwej konkurencji ze strony kultury dotowanej - bo ta zamiast skupiać się na kulturze, tworzy etaty do obsadzenia przez kliki polityczno-rodzinne, czego podręcznikowym przykładem jest sytuacja w Mieście Siedlce. Niedochodowe gałęzie kultury nie powinny być dotowane z pieniędzy publicznych, a ze wsparcia mecenasów sztuki (korzystających tym samym na reklamie swoich przedsiębiorstw). Ja za swoje hobby płacę sam.
Dziękuję za przeczytanie mojego programu. Jest on oparty na kwestionariuszu mamprawowiedziec.pl
20 października 2014
Program Nowej Prawicy w Siedlcach
1. Gospodarka i finanse
- Obniżenie podatku od nieruchomości dla przedsiębiorców. Za 1 m^2 przedsiębiorca płaci ok. 20 razy więcej, niż mieszkaniec. Obniżenie do minimum opłaty targowej.- Jak najszybsza, systematyczna spłata zadłużenia Miasta. Zakaz uchwalania budżetu z deficytem. Rewizja tzw. Planu Naprawczego.
- Profilowane szkolenia dla bezrobotnych na potrzeby lokalnych przedsiębiorców.
2. Inicjatywa społeczna i organizacje pozarządowe
- Otwarcie na inicjatywy i kontakt z mieszkańcami. Szerokie konsultacje społeczne każdorazowo przed wdrażaniem w życie ważnych dla miasta inwestycji i projektów. Utworzenie i coroczne zwiększanie zakresu „Budżetu Obywatelskiego”.- Zaprzestanie faworyzowania przedsięwzięć konkurujących z inicjatywami prywatnymi. Żadnych utrudnień i równość wobec prawa dla wszystkich organizacji pozarządowych.
- Przywrócenie bezkosztowej Rady Dzielnicy Nowe Siedlce i zachęta do zakładania tego typu Jednostek Pomocniczych Rady Miasta Siedlce w pozostałych dzielnicach.
- Sprawiedliwy i powszechny dostęp wszystkich mieszkańców do środków budżetowych, promocji, wsparcia technicznego, bazy obiektów miejskich i innych możliwych form wsparcia.
- Wprowadzenie zasady taniego udostępniania wszystkich obiektów miejskich dla organizacji i grup mieszkańców oraz dla imprez sportowych, kulturalnych, warsztatów, szkoleń, wystaw, koncertów itp.
- Powołanie Rady Rozwoju Siedlec funkcjonującej przy Agencji Rozwoju Miasta - przedstawiciele biznesu, organizacji i mieszkańców.
- Promowanie organizacji pozarządowych jako tańszej, bardziej efektywnej i aktywizującej mieszkańców forma działalności.
- Będziemy blokować odgórne upolitycznianie stowarzyszeń, organizacji i ich inicjatyw. Większa przejrzystość współpracy Miasta z organizacjami.
3. Kultura
- Połączenie miejskich instytucji kulturalnych. Demonopolizacja działań kulturalnych poprzez przekazanie środków finansowych na działania związane z kulturą organizacjom pozarządowym jako tańszym, wydajniejszym i aktywizującym społeczeństwo.- Większa różnorodność w kulturze. Koniec z finansowaniem prywatnych wycieczek i kreowaniem celebrytów pod wybory.
- Przeprojektowanie programu "Siedlecka Duża Rodzina 3+"
4. Sport i rekreacja
- Sport dzieci i młodzieży o wyższym priorytecie, niż finansowanie tych, którzy mogliby sami sfinansować swoje hobby.- Dbanie o wychowanków, zamiast ściągania kosztownych zawodników z innych miast.
- Udostępnienie infrastruktury sportowej mieszkańcom. Nie chcemy, żeby Orliki stały puste. Wydłużenie czasu używalności boisk przyszkolnych dzięki postawieniu namiotów lub hal łukowych. Organizacja meczy międzyosiedlowych raz na kwartał na boiskach treningowych.
- Rewitalizacja Parku Miejskiego "Aleksandria", zamiast topienia funduszy w kosztownym (ok. 500tys. zł), niepełnym ogrodzeniu.
- Nowe zadania w konkursach ofert dla organizacji mających odpowiednie zapisy statutowe.
- Utworzenie bazy do szkolenia i rekreacji wodniackiej nad zalewem. Zagospodarowanie terenów na podstawie wieloletnich umów z przedsiębiorcami, wprowadzenie gwarancji i ułatwień, rozszerzenie taniej oferty spędzania czasu w okresie pozazimowym.
- Wsparcie sportu osób niepełnosprawnych w systemie Olimpiad Specjalnych przez nieodpłatne udostępnianie infrastruktury organizatorom.
5. Infrastruktura
- Mądre planowanie przestrzenne. Ok. 70% przestrzeni miejskiej nie ma planów zagospodarowania przestrzennego.- Opracowanie i realizacja czytelnego programu remontu dróg wlotowych do Miasta (Floriańska, Janowska, Sokołowska). Odciążenie centrum miasta poprzez otwarcie ul. Wiszniewskiego. Postawienie luster na wyjazdach z obwodnicy.
- Remont ulic: Poniatowskiego, Kolejowa, Kalinowa, Ceglana, Floriańska, Janowska, Sokołowska, Monte Cassino, 3-go Maja, Łukasińskiego, Piaski Starowiejskie, Bema. Modernizacja osiedlowych ulic i chodników.
- Nacisk na szpital, by zlikwidował szlabany przy wjazdach na swój teren (karetki, Policja, wozy strażackie)
- Budowa parkingów (Sienkiewicza-Wojska Polskiego, 3-go Maja,PKP).
6. Oświata
- Specjalizacja techników i szkół zawodowych przez przekształcenie klas ogólnokształcących.- Redukcja liczby wicedyrektorów.
- 5-letni okres na jeden podręcznik.
- Przeprowadzenie audytu wydatków miasta na przedszkola prywatne.
- Wprowadzenie jednorazowych biletów szkolnych w cenie 1 PLN, wobec istnienia przymusu szkolnego.
7. Administracja
- Obniżenie pensji radnych miejskich i prezydenta miasta o połowę. Redukcja liczby wiceprezydentów do 1.- Dyscyplina i usprawnienie pracy Urzędu Miasta. Ograniczenie kosztów.
- Zwiększenie szans dla młodych, niezależnych, pracowitych ludzi.
8. Spółki miejskie i jednostki organizacyjne Miasta
- Rzetelny, szczegółowy audyt finansowy. Ujawnimy zadłużenie spółek miejskich.- Redukcja liczby członków rad nadzorczych zarządów i administracji. Obniżenie pensji i premii.
- Zaprzestanie udzielania pożyczek miastu przez spółki miejskie.
9. Bezpieczeństwo
- Ścisła współpraca z organizacjami strzeleckimi, upowszechnianie umiejętności obronnych. Zabieganie o większą liczbę żołnierzy.- Likwidacja Straży Miejskiej (koszt 1,7mln rocznie). Większa rola Policji i działań profilaktycznych.
- Jeden podmiot odpowiedzialny za monitoring miejski, zamiast trzech.
10. Sposób działania
- Odwaga, rozwaga i determinacja w realizacji programu.- Zachowanie niezależności, nagłaśnianie poważnych problemów. Szczerość. Koordynacja radnych.
- Głosowanie zgodne z sumieniem i programem. Zawsze.
- Poszukiwanie dobrych wzorców w kraju i na świecie. Uczenie się na błędach innych. Korzystanie z zaplecza doradczego, współpraca z innymi samorządami, instytucjami oraz szczeblami administracyjnymi.
- Nieustanna aktywność i zaangażowanie przez cały okres trwania kadencji.
Pamiętajmy, że ludzie zatrudnieni z nadania partyjnego zawsze chodzą na wybory. Są elektoratem pozyskanym za pieniądze publiczne i gwarantem trwałości nieformalnych sojuszy politycznych w naszym Mieście, na nasz koszt.
Nie przymykajmy na to oczu i nie ustępujmy pola, gdyż wtedy przez swą obojętność poniesiemy współodpowiedzialność za wynikły stan rzeczy. Dlatego 16 listopada widzimy się przy urnach wyborczych!
17 maja 2014
Program wyborczy do Parlamentu Europejskiego
Przed wyborami do PE, które odbędą się 25 maja, prezentuję krótką sylwetkę swojej kandydatury (lista 7, pozycja 3) i zarys programu. Program działania zakłada wiele opcji i scenariuszy oraz możliwe kompromisy. Odnosi się do najczęściej poruszanych kwestii w PE i do spraw przewidywanych w nadchodzącej kadencji. W przypadku nieuzyskania mandatu przeze mnie, a przez innego kandydata z listy Nowej Prawicy, będę ten program forsował za pośrednictwem owego europosła.
Paweł Wyrzykowski
22 lata, żonaty, kandydat z Siedlec. Politolog specjalności wschodnioeuropejskiej, muzyk, świecki krzewiciel wiary. Student 5. roku historii oraz teologii. Prezes oddziału Nowej Prawicy w Siedlcach. Członek Stowarzyszenia KoLiber. Aktywny działacz lokalny, organizator protestów anty-ACTA w Siedlcach, wielu spotkań oraz akcji społecznych i edukacyjnych. Współorganizator wydarzeń promujących wartości chrześcijańskie, broniących życia i rodziny. Zaangażowany w przedsięwzięcia wolnościowe i narodowe w skali lokalnej i ogólnopolskiej. Biegła znajomość języka angielskiego.
"Wartości" unijne należy zastąpić wartościami europejskimi - opartymi na prawie rzymskim, kulturze greckiej i religii chrześcijańskiej. Najbliższe mi ugrupowanie europarlamentarne to uniosceptyczna Europa Wolności i Demokracji (EFD) Nigela Farage'a.
Co robić w PE?
Trzy najważniejsze kwestie dla członka Parlamentu Europejskiego:
1. Zmniejszanie wpływu prawa unijnego na prawo polskie, pilnowanie propozycji prawnych i zapobieganie wdrażaniu szkodliwych regulacji.
2. Zmiana polityki zagranicznej UE w stosunku do Europy Środkowo-Wschodniej. Powrót do większych nakładów dla Partnerstwa Wschodniego, zamiast dla Partnerstwa Śródziemnomorskiego.
3. Zwiększanie kompetencji Parlamentu Europejskiego względem Komisji Europejskiej.
Trzy główne problemy dotyczące Polski do rozwiązania w Parlamencie Europejskim:
1. Blokowanie działań pośrednio lub bezpośrednio utrudniających eksport polskich towarów za wschodnią granicę.
2. Priorytet ekonomiczny nad przesadnie ekologicznym (vide protesty rolników i hodowców na krajowej "dwójce").
3. Uznanie miast Siedlce i Mińsk Mazowiecki za ważne ośrodki transportowe w handlu między UE a krajami Europy Wschodniej.
Trzy główne problemy dotyczące obszaru UE do rozwiązania w Parlamencie Europejskim:
1. Zmniejszenie kompetencji instytucji unijnych nad prawami krajów członkowskich. Walka o "Europę Narodów".
2. Renegocjacje z poziomu Unii Europejskiej warunków zakupu gazu ziemnego od Federacji Rosyjskiej. Dywersyfikacja dostaw gazu - negocjacje z Norwegią.
3. Zaprzestanie finansowania organizacji pośrednio lub bezpośrednio szerzących tzw. propagandę gejowską (LGBTQ).
Trzy kwestie dotyczące Polaków mieszkających w UE poza Polską:
1. Nawiązanie współpracy z UKiP (Partią Niepodległości Zjednoczonego Królestwa) Nigela Farage'a, która najprawdopodobniej wygra wybory do brytyjskiej Izby Reprezentantów. Działanie za pośrednictwem tej partii na prawo wewnętrzne Wielkiej Brytanii wobec Polaków.
2. Rewizja ustalonej polityki imigracyjnej dla krajów spoza UE, w celu jej zaostrzenia.
3. Stanowcza reakcja wobec działań Jugendamt w Niemczech wobec Polaków. Nagłośnienie problemu.
Pomoc ekspercka
Chcę współpracować z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w sprawach dot. Partnerstwa Wschodniego i Ukrainy; ze Stowarzyszeniem KoLiber, fundacją Narodowy Dzień Życia i innymi ruchami pro-life w sprawach prawnych aspektów ochrony życia; z Klubem Austriackiej Szkoły Ekonomii w sprawach gospodarczych; z instytucjami Kościoła katolickiego w sprawach światopoglądowych poruszanych w PE.
Gospodarka
Wolny handel to swobodna wymiana opierająca się na umowie między sprzedawcą a konsumentem. Konsument sam zdecyduje lepiej niż urzędnik, czego wymaga od przedsiębiorcy, a przedsiębiorca się do tego dostosuje, gdyż inaczej nie osiągnie zysku. Bez ingerencji urzędnika, która generuje tylko dodatkowe koszty i utrudnienia. Wystarczy, że przedsiębiorca i konsument mówią sobie "dziękuję" po dokonanej wymianie - nie potrzeba tu opinii urzędnika.
Unia Europejska powinna zmierzać w kierunku związku suwerennych państw opartego na umowach gospodarczych. Należy utworzyć strefę wolnego handlu przy rezygnacji z politycznych i interwencjonistycznych aspektów UE. Należy rozwiązać instytucje unijne albo nawet samą Unię Europejską, a strefę wolnego handlu rozszerzać jak najbardziej, zachowując układ z Schengen i inne tego typu postanowienia.
W przyszłym Parlamencie Europejskim przewiduje się wzmożoną dyskusję na temat budowania jednolitego rynku poprzez likwidowanie barier utrudniających przepływ osób, towarów, usług i kapitału między krajami UE oraz liberalizacja sektora usług. Będę stanowczo za tym rozwiązaniem. Mimo, iż obiektywnie nie jest to rozwiązanie wydajne, ze względu na interes Polski będę za podnoszeniem spójności społeczno-gospodarczej pomiędzy państwami członkowskimi.
Budżet UE: Budżet UE powinien być jak najmniejszy, w pierwszej kolejności należy pozbyć się zbędnych wydatków na kwestie utworzone tylko po to, by czerpać pieniądze. Dla Polski trzeba walczyć, by UE pomogła wzmocnić gospodarczą (a nie wydawania więcej pieniędzy niż potrzeba pod pretekstem inwestycji kulturalnych czy sportowych) sytuację Polski względem Niemiec, co pozwoli hamować proces tzw. kolonizacji ekonomicznej naszego kraju. Należy redukować wydatki w budżecie UE na sprawy drugorzędne, niedotyczące rozwoju gospodarczego. Należy zredukować wpływy do budżetu UE, odciążając państwa członkowskie w sposób odwrotnie proporcjonalny do ilości reprezentantów w PE. Im mniej nieswoich pieniędzy będzie miała UE do wydania, tym mniej ich zmarnuje, a większy ich procent zostanie przeznaczony na zadania najważniejsze.
Zachowanie polskiej złotówki, uwolnienie UE od strefy euro: Katastrofa związana z walutą Euro była przewidywana przez ekonomistów, a mimo to kontynuuje się tę politykę i będzie się kontynuować, dopóki Niemcy i Francja będą miały z tego korzyść. Musimy dbać o to, żeby nie wejść na ten tonący statek ani nie dać się na niego wciągnąć przez uwspólnotowienie tej kwestii. Konieczne jest zmniejszenie zakresu pomocy dla państw Unii Europejskiej w sytuacji kryzysowej, by to rynek wymuszał prowadzenie przez nie gospodarnej polityki. Należy zlikwidować strefę euro jak najszybciej, umożliwić powrót do walut narodowych i wycofać się z ingerencji w gospodarki państw członkowskich.
Warunki pracy w fabrykach korzystających z taniej siły roboczej w krajach rozwijających się powinni kontrolować przedsiębiorcy i lokalne organizacje do tego powołane, a nie instytucje ponadnarodowe. Wprowadzanie dobrych praktyk przez firmy powinno być dobrowolne i funkcjonować w ramach ich strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Unia Europejska nie powinna wpływać na decyzje konsumentów.
Jestem przeciwko: jednolitemu podatkowi od transakcji finansowych w UE, jednolitego minimalnego podatku dla przedsiębiorców, europejskiemu podatkowi VAT, regulowaniu stawki płacy minimalnej na poziomie europejskim, harmonizowaniu prawa pracy na poziomie UE.
Walka o suwerenność
Celem nadrzędnym jest przywrócenie suwerenności Rzeczpospolitej Polskiej wszelkimi możliwymi sposobami, zarówno poprzez odrzucanie lub modyfikacje dotychczas przyjętych umów (takich jak Traktat Lizboński), jak i poprzez nowe rozwiązania. Oto niektóre propozycje:
* Przewodniczący Komisji Europejskiej powinien być wybierany w wyborach bezpośrednich przez obywateli UE.
* Parlament Europejski powinien mieć możliwość zgłaszania projektów nowego prawa bez pośrednictwa Komisji Europejskiej.
* Parlament Europejski powinien mieć prawo odwołania konkretnego komisarza bez konieczności odwoływania całego składu Komisji Europejskiej.
* Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wybierania zasad i polityk unijnych, które chcą realizować w ramach Wspólnoty i rezygnacji z tych zasad i polityk, które uważają za niekorzystne (np. swobodny przepływ osób i kapitału, polityka klimatyczna).
Wg mnie to skandal, że jest coś takiego jak Komisja Europejska, której nie wybierają ludzie, której odwołanie jest dużą trudnością i w której zasiadają ludzie sprzyjający ideologii komunistycznej (z Jose Manuelem Barroso na czele). Należy ograniczać kompetencje tego organu lub go zlikwidować, gdyż narusza demokrację. Również stanowiska takie jak niewybierany przez obywateli prezydent UE (Herman von Rompuy) czy MSZ UE (Catherine Ashton) nic nie dają.
Regulacje prawne dotyczące kwestii światopoglądowych i etycznych powinny pozostać wewnętrznymi sprawami państw narodowych. Wg mnie do każdego aspektu dyskryminacji powinno się podchodzić oddzielnie i w oparciu o konkretne przypadki, bez odgórnego ujednolicania prawa w całej UE. Nie ma potrzeby wprowadzania rejestru lobbystów. Rejestr lobbystów utrudni nowym lobbystom (np. nowym organizacjom pozarządowym) wywieranie wpływu na europosłów. Większy wpływ na podejmowanie decyzji w UE powinny mieć rządy państw członkowskich wypracowujące każdorazowo odrębne porozumienia, a nie ciała ponadnarodowe.
Należy bardziej brać pod uwagę zdanie organizacji konsumenckich, przedsiębiorców i organizacji pozarządowych, tymczasem z rozwagą podchodzić do roszczeń wysuwanych przez europejskie związki zawodowe. Dla pracowników lepiej będzie, gdy będą wysłuchane wnioski zatrudniających ich pracodawców, a nie osób żyjących z tego, że piją kawę i jeżdżą limuzyną w imieniu pracowników. Pracodawcy zależy na produktywnym pracowniku, a by takim być, pracownik musi być zadowolony.
Obronność
Wojskowe programy badawcze i rozwój przemysłu obronnego powinny być zarządzane wewnętrznie przez państwa członkowskie. Propozycja, by siły państw członkowskich "powinny być zarządzane z poziomu Unii Europejskiej, a państwa członkowskie powinny specjalizować się w konkretnych gałęziach przemysłu obronnego" przypomina militarną wersję RWPG - a jak skończyło RWPG i jakie reperkusje szły za upadkiem tej organizacji, tego przypominać nie trzeba, ani tym bardziej nie trzeba ich przeżywać na własnej skórze.
UE, szczególnie dziś, powinna myśleć, planować i działać defensywnie, a nie stwarzać sytuacji, gdzie państwa członkowskie będą wciągane w dalekie konflikty, z których nic dla nich nie wyniknie oprócz kosztów i wykluczenia części własnych sił z potencjalnego użycia defensywnego. Tymczasem, gdyby UE dbała o obronność, nie mielibyśmy pokazów sił z obu stron (wojska stacjonujące w Polsce, rakiety Iskander w Obwodzie Kaliningradzkim), tylko redukcję sił znajdujących się przy granicach obu "bloków".
Współpraca UE z Rosją w polityce bezpieczeństwa przyczyniłaby się do stabilizacji regionu, jednak państwa członkowskie UE raczej nie powinny współpracować z Rosją w dziedzinie przemysłu obronnego.
Za ogólny sojusz militarny służy NATO i to tam trzeba szukać reform korzystnych dla Europy Środkowo-Wschodniej. Ściślejszy sojusz powinien ograniczać się do państw o wspólnych interesach i podobnej sytuacji geopolitycznej. Jestem zwolennikiem sojuszu państw Europy Środkowo-Wschodniej, które wspólnie mają przewagę nad Federacją Rosyjską, jednocześnie posiadając wspólne, niewykluczające się wzajemnie interesy. Przykry jest fakt odrzucenia przez Polskę propozycji zacieśnienia współpracy militarnej ze Szwecją.
Jestem przeciwko: wspólnej armii europejskiej i wspólnemu dowództwu europejskiemu, ustalaniu zalecanych wydatków na obronność na poziomie UE, tzw. "Wspólnej Polityce Bezpieczeństwa i Obrony".
Bezpieczeństwo
Współpraca służb w obrębie UE powinna zmierzać w kierunku zacieśniania współpracy pomiędzy służbami krajowymi, bez powoływania wspólnych jednostek. Jeden podmiot łatwiej oszukać lub przekupić, wiele podmiotów już ciężej - do tego dochodzi pozytywna rywalizacja między nimi, która przynosi pozytywne skutki. Należy też unikać pretekstów do mnożenia niepotrzebnych wydatków, a takimi na pewno byłyby stanowiska w nowo utworzonych instytucjach.
Państwa członkowskie powinny mieć prawo do tajnej współpracy służb wywiadowczych. Bezpieczeństwo obywateli nie może być zachowywane kosztem ich wolności. Benjamin Franklin słusznie stwierdził, że ten, kto przedkłada bezpieczeństwo nad wolność, nie zasługuje ani na jedno ani na drugie i straci je obie. Natomiast wywiad i kontrwywiad w stosunku do państw obcych rządzi się swoimi prawami i nie narusza dóbr zwykłych obywateli, a ich skuteczność oraz wymaga szerokiej autonomii działań i dostępu do wszystkich opcji działania.
Kwestie współpracy Polski ze służbami wywiadowczymi nie powinny podlegać kontroli instytucji Unii Europejskiej - zawsze musimy mieć alternatywę jeśli chodzi o działania wywiadowcze, a kontrolę nad ich rzetelnym sprawowaniem Polska powinna sprawować we własnym zakresie.
Polityka zagraniczna
Polska polityka zagraniczna powinna przede wszystkim bronić politycznej i gospodarczej niezależności kraju. Za priorytety uważam:
* Ukończenie gazociągu Odessa-Brody-Płock, zabezpieczenie Azerbejdżanu, zachodniej Ukrainy i basenu Morza Czarnego przed interwencją rosyjską w obronie swojej dominacji w dostawach gazu ziemnego do Europy Środkowo-Wschodniej.
* Reaktywację wszystkich zadań Partnerstwa Wschodniego.
W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa Ukrainy państwa członkowskie nie powinny podejmować solidarnych decyzji wobec Rosji, gdyż dla poszczególnych państw oznacza to stratę w wymianie handlowej. Polacy stracili wiele w zamian za nic. Pan Putin nie boi się sankcji Obamy i wpisów naszego MSZ na Twitterze. UE nie zdała ukraińskiego egzaminu - należy zlikwidować stanowiska MSZ UE i Prezydenta UE.
Pomoc rozwojowa powinna być mniejsza niż obecnie - w dobie kryzysu gospodarczego UE powinna skupić się na wspieraniu społeczeństw europejskich i rozwoju własnego potencjału. W sytuacji, w której UE musi korzystać z pomocy finansowej Chin, nie stać jej na pomaganie krajom spoza UE.
Energia i środowisko
Polityka klimatyczna UE jest nieracjonalna ekonomicznie i realizować mogą ją tylko bogate państwa członkowskie. Dlatego ważne jest, by poszczególne kraje miały swobodę w wyborze obostrzeń środowiskowych, a Polska mogła koncentrować się na wzroście gospodarczym. Unia Europejska nie powinna weryfikować wpływu na środowisko tych inwestycji, które są realizowane przez unijne przedsiębiorstwa poza obszarem UE. Nie należy ujednolicać przepisów państw członkowskich w zakresie ochrony środowiska. W kwestiach klimatycznych powinniśmy wymagać od Chin, Brazylii i USA, a nie pozwalać na to, by zrzucać ciężar na kraje, które są za słabe, aby przeciwstawić się temu naciskowi - szczególnie na Polskę, która bazuje na węglu.
Unia Europejska powinna wstrzymać wprowadzanie inteligentnych systemów pomiaru poboru prądu ze względu na potencjalne zagrożenie ochrony prywatności i inwigilacji użytkowników. Narzucone przez UE ramy wydatkowania środków z funduszy europejskich są niepotrzebne. To państwa członkowskie najlepiej zdecydują, które przedsięwzięcia zrealizują regiony.
Nie można dopuścić do patentowania kodów genetycznych ani nasion, co m.in. próbowano wprowadzić za pośrednictwem ustawy ACTA (dot. również części samochodowych oraz kontrolowania i blokowania dostępu do Internetu).
Rolnictwem, jak innymi gałęziami gospodarki, powinny rządzić mechanizmy rynkowe, dlatego trzeba stopniowo odchodzić od Wspólnej Polityki Rolnej, wprowadzając odpowiednie regulacje i programy przejściowe. Fundusze w ramach Wspólnej Polityki Rolnej należy przeznaczać przede wszystkim na dopłaty bezpośrednie dla aktywnych rolników (tzw. I filar). Unijne dopłaty bezpośrednie do produkcji rolnej powinny być stopniowo zmniejszane i wreszcie całkiem zlikwidowane. "Dzięki Unii rolnik jak kaleka, jego krowa bez dopłat nie daje mleka". Ostatnio Polska przekroczyła o ok. 1% produkcję mleka, za co musi zapłacić wysokie kary. Wolę więc już żadną pomoc, niż pomoc wymuszającą wylewanie części wyprodukowanego mleka do rowu. Jeśli już prowadzić redystrybucję, to tak, aby zwiększać konkurencyjność, a nie tak, by prowadzić do monopoli. Należy przestać dopłacać do nieekonomicznych upraw, np. w terenie górskim. Powinno się stosować zasadę: "nie damy, ale też nie zabierzemy i nie będziemy przeszkadzać". Jak do tej pory, UE więcej zabiera (również pośrednio) niż daje - "zabierzemy trzem, by dać jednemu".
Należy uwolnić rynek laboratoriów sprawdzających jakość żywności. Niezależne laboratoria dbające o swój prestiż, jednocześnie utrzymując się z przyznawania znaków jakości, lepiej zabezpieczą przed fałszowaniem żywności niż jedna instytucja, dla której nie ma alternatywy lub która jest uprzywilejowana prawnie względem innych. Konsument, a nie urzędnik, decyduje, któremu laboratorium zaufa.
Należy ograniczyć wsparcie dla odnawialnych źródeł energii (OZE), ponieważ powodują wzrost cen energii w UE. Unia Europejska powinna uelastycznić politykę klimatyczną, by zatrzymać odpływ przemysłu z Europy do państw, w których obowiązują mniej restrykcyjne ograniczenia, np. w emisji CO2.
Unia Europejska powinna:* Lepiej wykorzystywać istniejące na jej terenie zasoby energetyczne – przede wszystkim węgiel.
* Rozwijać czyste technologie węglowe.
* Ograniczać wsparcie inwestycji w OZE.
* Nie ograniczać wydobycia gazu łupkowego w Europie.
* Przebudować rynek energii tak, by zakup ropy i gazu od Rosji mógł (ale nie musiał) się odbywać wspólnie, a nie przez lokalne koncerny.
* Państwom członkowskim umożliwić handel energią pochodzącą z OZE.
* Wzmacniać infrastrukturę energetyczną poprzez budowę europejskich łączy energetycznych i infrastruktury pozwalającej na przesyłanie gazu pomiędzy państwami (interkonektorów).
* Zamiast "kombinować" z dostawami z USA - zwiększyć import gazu z Norwegii, która nie jest w UE, ale jest w strefie Schengen i przede wszystkim leży bliżej niż USA.
Unia Europejska nie potrzebuje jednolitych rekomendacji w zakresie poszukiwania i wydobywania tzw. gazu łupkowego (węglowodorów niekonwencjonalnych z wykorzystaniem technologii szczelinowania hydraulicznego).
W nadchodzącej kadencji Parlamentu Europejskiego warto przyjąć rozwiązania sprzyjające rozwojowi energii prosumenckiej, obywatelskiej – ułatwiające obywatelom zostanie producentami energii (nie tylko jej konsumentami) i wytwarzanie energii z małych instalacji wykorzystujących źródła odnawialne. W Unii Europejskiej powinny móc powstawać nowe elektrownie atomowe.
Trzy najważniejsze kwestie:
1. Dywersyfikacja dostaw gazu ziemnego i ropy naftowej z Norwegii i z Azerbejdżanu (ukończenie gazociągu Odessa-Brody-Płock).
2. Zniesienie limitów emisji CO2, odejście od Pakietu Klimatycznego.
3. Redukcja wydatków na OZE.
Społeczeństwo
Prawa autorskie i wolność Internetu: Należy skrócić długość obowiązywania majątkowych praw autorskich z 70 do 50 lat po śmierci twórcy, czyli do długości minimalnej określonej przez Konwencję Berneńską oraz dążyć do ograniczenia tych sposobów ścigania naruszeń prawa autorskiego, które kolidują z prawem do prywatności lub sprawiedliwego sądu. Należy zakazać stosowania kary odcięcia od internetu za naruszenia prawa autorskiego. Dostęp obywateli do kultury i wiedzy jest priorytetem. Należy dążyć do rozszerzenia dozwolonego użytku treści publikowanych w internecie, np. do legalizacji pozarynkowego dzielenia się plikami (tzw. file-sharing). Warunkiem podpisania przez Unię Europejską TTIP (umowy handlowej) ze Stanami Zjednoczonymi jest uregulowanie kwestii związanych z ochroną danych osobowych Europejczyków. Trzeba bardzo uważnie przyglądać się wszelkim propozycjom poruszającym kwestie podobne do tych, które poruszała ustawa ACTA.
Nie wszystkie państwa członkowskie stać na socjalizm i nie wszystkie zasługują na jego konsekwencje. Państwa członkowskie powinny samodzielnie decydować o sposobie funkcjonowania systemu zabezpieczeń społecznych. Powinny również mieć dowolność w ustalaniu reguł wobec migrantów zarobkowych będących obywatelami UE.
Młodzież potrzebuje wolności i swobody decydowania o własnym losie, a nie regulacji. Należy postulować zniesienie płacy minimalnej, gdyż odbiera pracę tym, którzy są na początku kariery zawodowej.
Problemy Unii Europejskiej – niski przyrost naturalny, zwiększająca się liczba osób starszych oraz brak pracowników w niektórych sektorach gospodarki – powinny być rozwiązywane przez skuteczniejsze wykorzystanie zasobów siły roboczej wewnątrz UE i ograniczanie napływu migrantów zarobkowych z państw trzecich. Dość przekazywania imigrantów poszczególnym państwom członkowskim - państwo, które przyjęło imigranta, ponosi za niego odpowiedzialność.
Udział kobiet w biznesie czy życiu publicznym nie powinien być sterowany za pomocą przepisów unijnych. W sytuacji demograficznej, w jakiej znajduje się UE, nie powinno się podejmować działań prowadzących do przedkładania kariery nad rodzinę. System gospodarczy powinien być wolnorynkowy, bez podatku dochodowego i obowiązkowych składek, umożliwiający utrzymanie rodziny przez jedną pracującą osobę.
Każdy powinien ponosić odpowiedzialność swoich decyzji i nie obciążać reszty społeczeństwa kosztami swojej lekkomyślności. Tylko w ten sposób można zachęcić ludzi do odpowiedzialnego dysponowania swoimi pieniędzmi i czytania podpisywanych umów. Państwo powinno pilnować egzekwowania umów, a nie ingerować w same umowy.
Trzy najważniejsze kwestie:
1. Zabezpieczenie przed kolejnym masowym forsowaniem granic UE od strony Afryki.
2. Dbanie o stan służby granicznej państw granicznych UE przez instytucje UE.
3. Należy zachować postanowienia z Schengen i nie zawężać ich wobec państw niebędących w UE, a będących w Schengen (Szwajcaria, Norwegia).
Zachęcam do dyskusji i udostępniania mojego programu.
Głosujmy na program - nie na ładny krawat.
Paweł Wyrzykowski
22 lata, żonaty, kandydat z Siedlec. Politolog specjalności wschodnioeuropejskiej, muzyk, świecki krzewiciel wiary. Student 5. roku historii oraz teologii. Prezes oddziału Nowej Prawicy w Siedlcach. Członek Stowarzyszenia KoLiber. Aktywny działacz lokalny, organizator protestów anty-ACTA w Siedlcach, wielu spotkań oraz akcji społecznych i edukacyjnych. Współorganizator wydarzeń promujących wartości chrześcijańskie, broniących życia i rodziny. Zaangażowany w przedsięwzięcia wolnościowe i narodowe w skali lokalnej i ogólnopolskiej. Biegła znajomość języka angielskiego.
Dewiza: "Największą przyczyną zła jest bezczynność ludzi dobrych".
"Wartości" unijne należy zastąpić wartościami europejskimi - opartymi na prawie rzymskim, kulturze greckiej i religii chrześcijańskiej. Najbliższe mi ugrupowanie europarlamentarne to uniosceptyczna Europa Wolności i Demokracji (EFD) Nigela Farage'a.
Co robić w PE?
Trzy najważniejsze kwestie dla członka Parlamentu Europejskiego:
1. Zmniejszanie wpływu prawa unijnego na prawo polskie, pilnowanie propozycji prawnych i zapobieganie wdrażaniu szkodliwych regulacji.
2. Zmiana polityki zagranicznej UE w stosunku do Europy Środkowo-Wschodniej. Powrót do większych nakładów dla Partnerstwa Wschodniego, zamiast dla Partnerstwa Śródziemnomorskiego.
3. Zwiększanie kompetencji Parlamentu Europejskiego względem Komisji Europejskiej.
Trzy główne problemy dotyczące Polski do rozwiązania w Parlamencie Europejskim:
1. Blokowanie działań pośrednio lub bezpośrednio utrudniających eksport polskich towarów za wschodnią granicę.
2. Priorytet ekonomiczny nad przesadnie ekologicznym (vide protesty rolników i hodowców na krajowej "dwójce").
3. Uznanie miast Siedlce i Mińsk Mazowiecki za ważne ośrodki transportowe w handlu między UE a krajami Europy Wschodniej.
Trzy główne problemy dotyczące obszaru UE do rozwiązania w Parlamencie Europejskim:
1. Zmniejszenie kompetencji instytucji unijnych nad prawami krajów członkowskich. Walka o "Europę Narodów".
2. Renegocjacje z poziomu Unii Europejskiej warunków zakupu gazu ziemnego od Federacji Rosyjskiej. Dywersyfikacja dostaw gazu - negocjacje z Norwegią.
3. Zaprzestanie finansowania organizacji pośrednio lub bezpośrednio szerzących tzw. propagandę gejowską (LGBTQ).
Trzy kwestie dotyczące Polaków mieszkających w UE poza Polską:
1. Nawiązanie współpracy z UKiP (Partią Niepodległości Zjednoczonego Królestwa) Nigela Farage'a, która najprawdopodobniej wygra wybory do brytyjskiej Izby Reprezentantów. Działanie za pośrednictwem tej partii na prawo wewnętrzne Wielkiej Brytanii wobec Polaków.
2. Rewizja ustalonej polityki imigracyjnej dla krajów spoza UE, w celu jej zaostrzenia.
3. Stanowcza reakcja wobec działań Jugendamt w Niemczech wobec Polaków. Nagłośnienie problemu.
Pomoc ekspercka
Chcę współpracować z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w sprawach dot. Partnerstwa Wschodniego i Ukrainy; ze Stowarzyszeniem KoLiber, fundacją Narodowy Dzień Życia i innymi ruchami pro-life w sprawach prawnych aspektów ochrony życia; z Klubem Austriackiej Szkoły Ekonomii w sprawach gospodarczych; z instytucjami Kościoła katolickiego w sprawach światopoglądowych poruszanych w PE.
Gospodarka
Wolny handel to swobodna wymiana opierająca się na umowie między sprzedawcą a konsumentem. Konsument sam zdecyduje lepiej niż urzędnik, czego wymaga od przedsiębiorcy, a przedsiębiorca się do tego dostosuje, gdyż inaczej nie osiągnie zysku. Bez ingerencji urzędnika, która generuje tylko dodatkowe koszty i utrudnienia. Wystarczy, że przedsiębiorca i konsument mówią sobie "dziękuję" po dokonanej wymianie - nie potrzeba tu opinii urzędnika.
Unia Europejska powinna zmierzać w kierunku związku suwerennych państw opartego na umowach gospodarczych. Należy utworzyć strefę wolnego handlu przy rezygnacji z politycznych i interwencjonistycznych aspektów UE. Należy rozwiązać instytucje unijne albo nawet samą Unię Europejską, a strefę wolnego handlu rozszerzać jak najbardziej, zachowując układ z Schengen i inne tego typu postanowienia.
W przyszłym Parlamencie Europejskim przewiduje się wzmożoną dyskusję na temat budowania jednolitego rynku poprzez likwidowanie barier utrudniających przepływ osób, towarów, usług i kapitału między krajami UE oraz liberalizacja sektora usług. Będę stanowczo za tym rozwiązaniem. Mimo, iż obiektywnie nie jest to rozwiązanie wydajne, ze względu na interes Polski będę za podnoszeniem spójności społeczno-gospodarczej pomiędzy państwami członkowskimi.
Budżet UE: Budżet UE powinien być jak najmniejszy, w pierwszej kolejności należy pozbyć się zbędnych wydatków na kwestie utworzone tylko po to, by czerpać pieniądze. Dla Polski trzeba walczyć, by UE pomogła wzmocnić gospodarczą (a nie wydawania więcej pieniędzy niż potrzeba pod pretekstem inwestycji kulturalnych czy sportowych) sytuację Polski względem Niemiec, co pozwoli hamować proces tzw. kolonizacji ekonomicznej naszego kraju. Należy redukować wydatki w budżecie UE na sprawy drugorzędne, niedotyczące rozwoju gospodarczego. Należy zredukować wpływy do budżetu UE, odciążając państwa członkowskie w sposób odwrotnie proporcjonalny do ilości reprezentantów w PE. Im mniej nieswoich pieniędzy będzie miała UE do wydania, tym mniej ich zmarnuje, a większy ich procent zostanie przeznaczony na zadania najważniejsze.
Zachowanie polskiej złotówki, uwolnienie UE od strefy euro: Katastrofa związana z walutą Euro była przewidywana przez ekonomistów, a mimo to kontynuuje się tę politykę i będzie się kontynuować, dopóki Niemcy i Francja będą miały z tego korzyść. Musimy dbać o to, żeby nie wejść na ten tonący statek ani nie dać się na niego wciągnąć przez uwspólnotowienie tej kwestii. Konieczne jest zmniejszenie zakresu pomocy dla państw Unii Europejskiej w sytuacji kryzysowej, by to rynek wymuszał prowadzenie przez nie gospodarnej polityki. Należy zlikwidować strefę euro jak najszybciej, umożliwić powrót do walut narodowych i wycofać się z ingerencji w gospodarki państw członkowskich.
Warunki pracy w fabrykach korzystających z taniej siły roboczej w krajach rozwijających się powinni kontrolować przedsiębiorcy i lokalne organizacje do tego powołane, a nie instytucje ponadnarodowe. Wprowadzanie dobrych praktyk przez firmy powinno być dobrowolne i funkcjonować w ramach ich strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Unia Europejska nie powinna wpływać na decyzje konsumentów.
Jestem przeciwko: jednolitemu podatkowi od transakcji finansowych w UE, jednolitego minimalnego podatku dla przedsiębiorców, europejskiemu podatkowi VAT, regulowaniu stawki płacy minimalnej na poziomie europejskim, harmonizowaniu prawa pracy na poziomie UE.
Walka o suwerenność
Celem nadrzędnym jest przywrócenie suwerenności Rzeczpospolitej Polskiej wszelkimi możliwymi sposobami, zarówno poprzez odrzucanie lub modyfikacje dotychczas przyjętych umów (takich jak Traktat Lizboński), jak i poprzez nowe rozwiązania. Oto niektóre propozycje:
* Przewodniczący Komisji Europejskiej powinien być wybierany w wyborach bezpośrednich przez obywateli UE.
* Parlament Europejski powinien mieć możliwość zgłaszania projektów nowego prawa bez pośrednictwa Komisji Europejskiej.
* Parlament Europejski powinien mieć prawo odwołania konkretnego komisarza bez konieczności odwoływania całego składu Komisji Europejskiej.
* Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wybierania zasad i polityk unijnych, które chcą realizować w ramach Wspólnoty i rezygnacji z tych zasad i polityk, które uważają za niekorzystne (np. swobodny przepływ osób i kapitału, polityka klimatyczna).
Wg mnie to skandal, że jest coś takiego jak Komisja Europejska, której nie wybierają ludzie, której odwołanie jest dużą trudnością i w której zasiadają ludzie sprzyjający ideologii komunistycznej (z Jose Manuelem Barroso na czele). Należy ograniczać kompetencje tego organu lub go zlikwidować, gdyż narusza demokrację. Również stanowiska takie jak niewybierany przez obywateli prezydent UE (Herman von Rompuy) czy MSZ UE (Catherine Ashton) nic nie dają.
Regulacje prawne dotyczące kwestii światopoglądowych i etycznych powinny pozostać wewnętrznymi sprawami państw narodowych. Wg mnie do każdego aspektu dyskryminacji powinno się podchodzić oddzielnie i w oparciu o konkretne przypadki, bez odgórnego ujednolicania prawa w całej UE. Nie ma potrzeby wprowadzania rejestru lobbystów. Rejestr lobbystów utrudni nowym lobbystom (np. nowym organizacjom pozarządowym) wywieranie wpływu na europosłów. Większy wpływ na podejmowanie decyzji w UE powinny mieć rządy państw członkowskich wypracowujące każdorazowo odrębne porozumienia, a nie ciała ponadnarodowe.
Należy bardziej brać pod uwagę zdanie organizacji konsumenckich, przedsiębiorców i organizacji pozarządowych, tymczasem z rozwagą podchodzić do roszczeń wysuwanych przez europejskie związki zawodowe. Dla pracowników lepiej będzie, gdy będą wysłuchane wnioski zatrudniających ich pracodawców, a nie osób żyjących z tego, że piją kawę i jeżdżą limuzyną w imieniu pracowników. Pracodawcy zależy na produktywnym pracowniku, a by takim być, pracownik musi być zadowolony.
Obronność
Wojskowe programy badawcze i rozwój przemysłu obronnego powinny być zarządzane wewnętrznie przez państwa członkowskie. Propozycja, by siły państw członkowskich "powinny być zarządzane z poziomu Unii Europejskiej, a państwa członkowskie powinny specjalizować się w konkretnych gałęziach przemysłu obronnego" przypomina militarną wersję RWPG - a jak skończyło RWPG i jakie reperkusje szły za upadkiem tej organizacji, tego przypominać nie trzeba, ani tym bardziej nie trzeba ich przeżywać na własnej skórze.
UE, szczególnie dziś, powinna myśleć, planować i działać defensywnie, a nie stwarzać sytuacji, gdzie państwa członkowskie będą wciągane w dalekie konflikty, z których nic dla nich nie wyniknie oprócz kosztów i wykluczenia części własnych sił z potencjalnego użycia defensywnego. Tymczasem, gdyby UE dbała o obronność, nie mielibyśmy pokazów sił z obu stron (wojska stacjonujące w Polsce, rakiety Iskander w Obwodzie Kaliningradzkim), tylko redukcję sił znajdujących się przy granicach obu "bloków".
Współpraca UE z Rosją w polityce bezpieczeństwa przyczyniłaby się do stabilizacji regionu, jednak państwa członkowskie UE raczej nie powinny współpracować z Rosją w dziedzinie przemysłu obronnego.
Za ogólny sojusz militarny służy NATO i to tam trzeba szukać reform korzystnych dla Europy Środkowo-Wschodniej. Ściślejszy sojusz powinien ograniczać się do państw o wspólnych interesach i podobnej sytuacji geopolitycznej. Jestem zwolennikiem sojuszu państw Europy Środkowo-Wschodniej, które wspólnie mają przewagę nad Federacją Rosyjską, jednocześnie posiadając wspólne, niewykluczające się wzajemnie interesy. Przykry jest fakt odrzucenia przez Polskę propozycji zacieśnienia współpracy militarnej ze Szwecją.
Jestem przeciwko: wspólnej armii europejskiej i wspólnemu dowództwu europejskiemu, ustalaniu zalecanych wydatków na obronność na poziomie UE, tzw. "Wspólnej Polityce Bezpieczeństwa i Obrony".
Bezpieczeństwo
Współpraca służb w obrębie UE powinna zmierzać w kierunku zacieśniania współpracy pomiędzy służbami krajowymi, bez powoływania wspólnych jednostek. Jeden podmiot łatwiej oszukać lub przekupić, wiele podmiotów już ciężej - do tego dochodzi pozytywna rywalizacja między nimi, która przynosi pozytywne skutki. Należy też unikać pretekstów do mnożenia niepotrzebnych wydatków, a takimi na pewno byłyby stanowiska w nowo utworzonych instytucjach.
Państwa członkowskie powinny mieć prawo do tajnej współpracy służb wywiadowczych. Bezpieczeństwo obywateli nie może być zachowywane kosztem ich wolności. Benjamin Franklin słusznie stwierdził, że ten, kto przedkłada bezpieczeństwo nad wolność, nie zasługuje ani na jedno ani na drugie i straci je obie. Natomiast wywiad i kontrwywiad w stosunku do państw obcych rządzi się swoimi prawami i nie narusza dóbr zwykłych obywateli, a ich skuteczność oraz wymaga szerokiej autonomii działań i dostępu do wszystkich opcji działania.
Kwestie współpracy Polski ze służbami wywiadowczymi nie powinny podlegać kontroli instytucji Unii Europejskiej - zawsze musimy mieć alternatywę jeśli chodzi o działania wywiadowcze, a kontrolę nad ich rzetelnym sprawowaniem Polska powinna sprawować we własnym zakresie.
Polityka zagraniczna
Polska polityka zagraniczna powinna przede wszystkim bronić politycznej i gospodarczej niezależności kraju. Za priorytety uważam:
* Ukończenie gazociągu Odessa-Brody-Płock, zabezpieczenie Azerbejdżanu, zachodniej Ukrainy i basenu Morza Czarnego przed interwencją rosyjską w obronie swojej dominacji w dostawach gazu ziemnego do Europy Środkowo-Wschodniej.
* Reaktywację wszystkich zadań Partnerstwa Wschodniego.
W związku z zagrożeniem bezpieczeństwa Ukrainy państwa członkowskie nie powinny podejmować solidarnych decyzji wobec Rosji, gdyż dla poszczególnych państw oznacza to stratę w wymianie handlowej. Polacy stracili wiele w zamian za nic. Pan Putin nie boi się sankcji Obamy i wpisów naszego MSZ na Twitterze. UE nie zdała ukraińskiego egzaminu - należy zlikwidować stanowiska MSZ UE i Prezydenta UE.
Pomoc rozwojowa powinna być mniejsza niż obecnie - w dobie kryzysu gospodarczego UE powinna skupić się na wspieraniu społeczeństw europejskich i rozwoju własnego potencjału. W sytuacji, w której UE musi korzystać z pomocy finansowej Chin, nie stać jej na pomaganie krajom spoza UE.
Energia i środowisko
Polityka klimatyczna UE jest nieracjonalna ekonomicznie i realizować mogą ją tylko bogate państwa członkowskie. Dlatego ważne jest, by poszczególne kraje miały swobodę w wyborze obostrzeń środowiskowych, a Polska mogła koncentrować się na wzroście gospodarczym. Unia Europejska nie powinna weryfikować wpływu na środowisko tych inwestycji, które są realizowane przez unijne przedsiębiorstwa poza obszarem UE. Nie należy ujednolicać przepisów państw członkowskich w zakresie ochrony środowiska. W kwestiach klimatycznych powinniśmy wymagać od Chin, Brazylii i USA, a nie pozwalać na to, by zrzucać ciężar na kraje, które są za słabe, aby przeciwstawić się temu naciskowi - szczególnie na Polskę, która bazuje na węglu.
Unia Europejska powinna wstrzymać wprowadzanie inteligentnych systemów pomiaru poboru prądu ze względu na potencjalne zagrożenie ochrony prywatności i inwigilacji użytkowników. Narzucone przez UE ramy wydatkowania środków z funduszy europejskich są niepotrzebne. To państwa członkowskie najlepiej zdecydują, które przedsięwzięcia zrealizują regiony.
Nie można dopuścić do patentowania kodów genetycznych ani nasion, co m.in. próbowano wprowadzić za pośrednictwem ustawy ACTA (dot. również części samochodowych oraz kontrolowania i blokowania dostępu do Internetu).
Rolnictwem, jak innymi gałęziami gospodarki, powinny rządzić mechanizmy rynkowe, dlatego trzeba stopniowo odchodzić od Wspólnej Polityki Rolnej, wprowadzając odpowiednie regulacje i programy przejściowe. Fundusze w ramach Wspólnej Polityki Rolnej należy przeznaczać przede wszystkim na dopłaty bezpośrednie dla aktywnych rolników (tzw. I filar). Unijne dopłaty bezpośrednie do produkcji rolnej powinny być stopniowo zmniejszane i wreszcie całkiem zlikwidowane. "Dzięki Unii rolnik jak kaleka, jego krowa bez dopłat nie daje mleka". Ostatnio Polska przekroczyła o ok. 1% produkcję mleka, za co musi zapłacić wysokie kary. Wolę więc już żadną pomoc, niż pomoc wymuszającą wylewanie części wyprodukowanego mleka do rowu. Jeśli już prowadzić redystrybucję, to tak, aby zwiększać konkurencyjność, a nie tak, by prowadzić do monopoli. Należy przestać dopłacać do nieekonomicznych upraw, np. w terenie górskim. Powinno się stosować zasadę: "nie damy, ale też nie zabierzemy i nie będziemy przeszkadzać". Jak do tej pory, UE więcej zabiera (również pośrednio) niż daje - "zabierzemy trzem, by dać jednemu".
Należy uwolnić rynek laboratoriów sprawdzających jakość żywności. Niezależne laboratoria dbające o swój prestiż, jednocześnie utrzymując się z przyznawania znaków jakości, lepiej zabezpieczą przed fałszowaniem żywności niż jedna instytucja, dla której nie ma alternatywy lub która jest uprzywilejowana prawnie względem innych. Konsument, a nie urzędnik, decyduje, któremu laboratorium zaufa.
Należy ograniczyć wsparcie dla odnawialnych źródeł energii (OZE), ponieważ powodują wzrost cen energii w UE. Unia Europejska powinna uelastycznić politykę klimatyczną, by zatrzymać odpływ przemysłu z Europy do państw, w których obowiązują mniej restrykcyjne ograniczenia, np. w emisji CO2.
Unia Europejska powinna:* Lepiej wykorzystywać istniejące na jej terenie zasoby energetyczne – przede wszystkim węgiel.
* Rozwijać czyste technologie węglowe.
* Ograniczać wsparcie inwestycji w OZE.
* Nie ograniczać wydobycia gazu łupkowego w Europie.
* Przebudować rynek energii tak, by zakup ropy i gazu od Rosji mógł (ale nie musiał) się odbywać wspólnie, a nie przez lokalne koncerny.
* Państwom członkowskim umożliwić handel energią pochodzącą z OZE.
* Wzmacniać infrastrukturę energetyczną poprzez budowę europejskich łączy energetycznych i infrastruktury pozwalającej na przesyłanie gazu pomiędzy państwami (interkonektorów).
* Zamiast "kombinować" z dostawami z USA - zwiększyć import gazu z Norwegii, która nie jest w UE, ale jest w strefie Schengen i przede wszystkim leży bliżej niż USA.
Unia Europejska nie potrzebuje jednolitych rekomendacji w zakresie poszukiwania i wydobywania tzw. gazu łupkowego (węglowodorów niekonwencjonalnych z wykorzystaniem technologii szczelinowania hydraulicznego).
W nadchodzącej kadencji Parlamentu Europejskiego warto przyjąć rozwiązania sprzyjające rozwojowi energii prosumenckiej, obywatelskiej – ułatwiające obywatelom zostanie producentami energii (nie tylko jej konsumentami) i wytwarzanie energii z małych instalacji wykorzystujących źródła odnawialne. W Unii Europejskiej powinny móc powstawać nowe elektrownie atomowe.
Trzy najważniejsze kwestie:
1. Dywersyfikacja dostaw gazu ziemnego i ropy naftowej z Norwegii i z Azerbejdżanu (ukończenie gazociągu Odessa-Brody-Płock).
2. Zniesienie limitów emisji CO2, odejście od Pakietu Klimatycznego.
3. Redukcja wydatków na OZE.
Społeczeństwo
Prawa autorskie i wolność Internetu: Należy skrócić długość obowiązywania majątkowych praw autorskich z 70 do 50 lat po śmierci twórcy, czyli do długości minimalnej określonej przez Konwencję Berneńską oraz dążyć do ograniczenia tych sposobów ścigania naruszeń prawa autorskiego, które kolidują z prawem do prywatności lub sprawiedliwego sądu. Należy zakazać stosowania kary odcięcia od internetu za naruszenia prawa autorskiego. Dostęp obywateli do kultury i wiedzy jest priorytetem. Należy dążyć do rozszerzenia dozwolonego użytku treści publikowanych w internecie, np. do legalizacji pozarynkowego dzielenia się plikami (tzw. file-sharing). Warunkiem podpisania przez Unię Europejską TTIP (umowy handlowej) ze Stanami Zjednoczonymi jest uregulowanie kwestii związanych z ochroną danych osobowych Europejczyków. Trzeba bardzo uważnie przyglądać się wszelkim propozycjom poruszającym kwestie podobne do tych, które poruszała ustawa ACTA.
Nie wszystkie państwa członkowskie stać na socjalizm i nie wszystkie zasługują na jego konsekwencje. Państwa członkowskie powinny samodzielnie decydować o sposobie funkcjonowania systemu zabezpieczeń społecznych. Powinny również mieć dowolność w ustalaniu reguł wobec migrantów zarobkowych będących obywatelami UE.
Młodzież potrzebuje wolności i swobody decydowania o własnym losie, a nie regulacji. Należy postulować zniesienie płacy minimalnej, gdyż odbiera pracę tym, którzy są na początku kariery zawodowej.
Problemy Unii Europejskiej – niski przyrost naturalny, zwiększająca się liczba osób starszych oraz brak pracowników w niektórych sektorach gospodarki – powinny być rozwiązywane przez skuteczniejsze wykorzystanie zasobów siły roboczej wewnątrz UE i ograniczanie napływu migrantów zarobkowych z państw trzecich. Dość przekazywania imigrantów poszczególnym państwom członkowskim - państwo, które przyjęło imigranta, ponosi za niego odpowiedzialność.
Udział kobiet w biznesie czy życiu publicznym nie powinien być sterowany za pomocą przepisów unijnych. W sytuacji demograficznej, w jakiej znajduje się UE, nie powinno się podejmować działań prowadzących do przedkładania kariery nad rodzinę. System gospodarczy powinien być wolnorynkowy, bez podatku dochodowego i obowiązkowych składek, umożliwiający utrzymanie rodziny przez jedną pracującą osobę.
Każdy powinien ponosić odpowiedzialność swoich decyzji i nie obciążać reszty społeczeństwa kosztami swojej lekkomyślności. Tylko w ten sposób można zachęcić ludzi do odpowiedzialnego dysponowania swoimi pieniędzmi i czytania podpisywanych umów. Państwo powinno pilnować egzekwowania umów, a nie ingerować w same umowy.
Trzy najważniejsze kwestie:
1. Zabezpieczenie przed kolejnym masowym forsowaniem granic UE od strony Afryki.
2. Dbanie o stan służby granicznej państw granicznych UE przez instytucje UE.
3. Należy zachować postanowienia z Schengen i nie zawężać ich wobec państw niebędących w UE, a będących w Schengen (Szwajcaria, Norwegia).
Zachęcam do dyskusji i udostępniania mojego programu.
Głosujmy na program - nie na ładny krawat.
Chyba, że to muszka :)
16 maja 2014
Stanowisko Nowej Prawicy w Siedlcach w sprawie sporu wokół sytuacji finansowej Miasta Siedlce
14.05.2014r. przed Urzędem Miasta w Siedlcach odbyła się konferencja Klubu Radnych Platformy Obywatelskiej RP w sprawie odwołania Specsesji Rady Miasta Siedlce. Radni PO zarzucali władzy wykonawczej i Przewodniczącemu Rady Miasta Siedlce lekceważenie władzy uchwałodawczej w mieście, lekceważenie mieszkańców i nawoływali do reanimacji finansowej oraz demokratyzacji lokalnej władzy.
Tymczasem to radni PO są współodpowiedzialni temu, iż finanse miasta leżą dziś trupem, a stopień demokratyzacji władzy w naszym mieście znacznie się obniżył. Radni PO, głosujący razem z radnymi PiS i STS za kolejnymi budżetami i kredytami mimo prognoz i wielu głosów ostrzegawczych - płynących od ponad trzech lat głównie od Nowej Prawicy w Siedlcach - są współodpowiedzialni obecnej sytuacji finansowej miasta. To radni PO, razem z radnymi PiS i STS, głosowali za tzw. uchwałą śmieciową wbrew woli mieszkańców wyrażonej na konsultacjach społecznych i podczas protestu pod Urzędem Miasta - wówczas zostali zbici z tropu dopiero przez Regionalną Izbę Obrachunkową, a dziś nieudolnie przed tym organem próbują uskoczyć. Głosując za rozwiązaniem Rady Dzielnicy Nowe Siedlce znacznie obniżyli poziom demokracji we władzach lokalnych i zaaprobowali prezydenckie uzasadnienie likwidacji tej jednostki pomocniczej miasta, w którym wskazywał na zbyt duży zakres demokracji w naszym mieście.
Wg nas powinno się utworzyć takie jednostki pomocnicze w każdej dzielnicy Siedlec, gdyż ich radni pracują za darmo, rozwiązują sprawy niewymagające angażowania Rady Miasta Siedlce i przede wszystkim są bliżej ludzi. Odnieść można wrażenie, że radni Rady Miasta chcieli być uważani za potrzebnych w sprawach niższej wagi, a tymczasem drastycznie zaniedbali najważniejszą kwestię, za jaką odpowiadają - finanse miasta - za które to niedopatrzenie rozliczą ich mieszkańcy, i za które wkrótce utracą władzę na rzecz komisarza rządowego.
Jednocześnie pragniemy zauważyć, że sam wniosek o Audyt kontrolujący sytuację finansową miasta przez profesjonalny organ zewnętrzny jest dobrym postulatem. Uważamy za skandaliczne odwoływanie posiedzenia Specsesji Rady Miasta Siedlce w przeddzień zapowiedzianego wcześniej terminu, z uwagi na czas radnych jak i na powagę sytuacji. Niepoważna jest sytuacja, w której potrzebny plan naprawczy zasłaniany jest zabiegami kosmetycznymi, pozornymi ruchami i niespełnianymi obietnicami, jak w przypadku dzisiejszej specsesji.
Zapowiadamy, iż nie będziemy biernie przyglądać się sytuacji, w której ci sami ludzie, którzy walnie przyczynili się do zniszczenia finansów miasta, starają się je teraz naprawić. W wyniku listopadowych wyborów do Rady Miasta Siedlce wprowadzimy radnych, którzy należycie będą walczyć zarówno o prawidłowe gospodarowanie finansami miasta, jak i o kierowaniu się w decyzjach głosem mieszkańców, nie tylko w czasie kampanii wyborczej.
z poważaniem
Paweł Wyrzykowski
Kongres Nowej Prawicy
Treść oświadczenia dostępna również pod poniższymi linkami:
1. http://www.podlasie24.pl/miasto-siedlce/region/nowa-prawica-radni-po-sa-wspolodpowiedzialni-za-sytuacje-finansowa-miasta-siedlce-1298c.html
2. http://zyciesiedleckie.pl/siedlce/8566-pod-urzedem
Do pobrania: http://przeklej.org/file/NSYX2l/stanowiskonp.rtf
1. http://www.podlasie24.pl/miasto-siedlce/region/nowa-prawica-radni-po-sa-wspolodpowiedzialni-za-sytuacje-finansowa-miasta-siedlce-1298c.html
2. http://zyciesiedleckie.pl/siedlce/8566-pod-urzedem
Do pobrania: http://przeklej.org/file/NSYX2l/stanowiskonp.rtf
8 maja 2014
Zobowiązanie
Jako organizator protestów anty-ACTA w Siedlcach (KLIK) nie mógłbym nie podpisać niniejszego zobowiązania:
Będę sprzeciwiać się każdej propozycji prowadzącej do pozbawienia władzy sądowniczej lub innych, demokratycznie wybranych, władz uprawnień do podejmowania decyzji w sprawach, które mają wpływ na prawa podstawowe Europejek/czyków - dotyczy to, ale nie jest ograniczone do, powyższych punktów.
1. Będę promować transparentność, dostęp do dokumentów i partycypację obywatelską
Będę wspierać propozycje, które będą służyć zwiększeniu transparentności i umożliwieniu obywatel/k/om uczestnictwa w procesach legislacyjnych UE poprzez lepszy dostęp do dokumentów (w tym konsultacje) we wszystkich językach europejskich. Będę wspierać działania promujące dostępność danych rządowych dla obywatelek/i, a także korzystanie przez władze z otwartych formatów i otwartych standardów.
2. Będę popierać ochronę danych i prawo do prywatności
Będę wspierać ustawodawstwo, które wspiera i chroni podstawowe prawo obywatelek/i do prywatności. Obejmuje to przyznanie nam prawa do aktywnego decydowania, czy i w jaki sposób nasze dane osobowe są przetwarzane. Będę wspierać działania mające na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu przejrzystości i bezpieczeństwa przetwarzania danych.
3. Będę bronić nieograniczonego dostępu do Internetu i usług online
Będę wspierać ustawodawstwo, które ma na celu usunięcie wymogu rejestracji czy innych ograniczeń jako warunków dostarczenia treści lub usług internetowych. Będę wspierać środki prawne, które zapewnią ochronę neutralności Sieci, faktycznej konkurencji oraz uwolnienie pasma radiowego.
4. Będę wspierać reformę prawa autorskiego
Będę opowiadać się za wolnością komunikacji oraz prawem do udziału w życiu kulturalnym w kontekście reformy prawa autorskiego i dostępu do wiedzy. Będę wspierać inicjatywy na rzecz harmonizacji i obowiązkowego wprowadzenia obecnie opcjonalnych wyjątków prawa autorskiego, w celu ułatwienia wolnego korzystania z utworów przez osoby prywatne. Będę wspierać reformy mające na celu nałożenie obowiązku wprowadzenia wyjątków od praw autorskich dla publicznych i działających nie-dla-zysku instytucji kulturalnych, historycznych i edukacyjnych. Będę wspierać inicjatywy mające na celu zapewnienie, że prace finansowane ze środków publicznych będą dostępne w domenie publicznej lub na wolnych licencjach. Nie będę wspierać ustawodawstwa, które miałoby rozszerzyć zakres lub czas trwania prawa autorskiego lub praw pokrewnych.
5. Nie będę wspierać żadnych środków niekontrolowanej masowej inwigilacji
Nie poprę żadnej propozycji przechowywania lub inwigilacji danych komunikacyjnych, która nie została poddana wiarygodnej, niezależnej ocenie konieczności i proporcjonalności i która nie podlega regularnej kontroli w celu zapewnienia zgodności z tymi kryteriami.
6. Będę promować anonimowość online i szyfrowanie
Będę popierać propozycje prawne zapewniające anonimowość w Sieci i prawo do korzystania z szyfrowania. Będę wspierać działania oraz środki prawne służące rozwojowi i promocji technologii wzmacniających ochronę prywatności.
7. Nie będę wspierać prywatyzacji egzekwowania prawa
Nie będę wspierać żadnych środków czy inicjatyw, których celem jest zastępowanie lub uprzedzanie sądowych procedur dotyczących domniemanych naruszeń prawa w Internecie. Nie poprę propozycji zachęcających, zmuszających lub zezwalających dostawcom usług internetowych i innym organizacjom na nadzorowanie lub karanie rzekomych internetowych naruszeń prawa, z wyjątkiem sytuacji, gdy podjęte środki są nakładane na bardzo krótki czas, w którym zarzucane naruszenie prowadzi do bezpośredniego zagrożenie dla ludzi i gdy państwo, w którym ma siedzibę pośrednik jest zobowiązane do natychmiastowego podjęcia działań w celu rozwiązania problemu.
8. Będę wspierać kontrolę eksportu technologii nadzoru i cenzury
Nie będę wspierać rozprzestrzeniania, poprzez kredyt eksportowy lub inne gwarancje państwowe, europejskich technologii inwigilacji lub cenzury do państw autorytarnych, które nie przestrzegają zasad państwa prawa. Będę stać na straży prywatności dziennikarzy, działaczy i obywateli na całym świecie, poprzez wspieranie ustawodawstwa, które uniemożliwi opresyjnym reżimom nabywanie takiej technologii czy usług od jakiegokolwiek podmiotu w Unii Europejskiej.
9. Będę bronić zasady reprezentacji wielu interesariuszy
Będę wspierać wolne, otwarte, oddolne i wielostronne modele zarządzania zasobami i standardami internetowymi - takimi jak nazwy, numery, adresy itp. Będę wspierać działania, które mają zapewnić reprezentatywny udział społeczeństwa obywatelskiego w ciałach gromadzących zainteresowane strony. Będę sprzeciwiać się próbom przejęcia kontroli nad zarządzaniem Internetem podejmowanym przez agencje korporacyjne, rządowe lub międzyrządowe.
10. Będę promować wolne i otwarte oprogramowanie
Będę wspierać środki umożliwiające lub promujące powszechne stosowanie wolnego i otwartego oprogramowania. Obejmuje to rząd i podmioty publiczne, a także podmioty, które otrzymują dofinansowanie z budżetu UE.
Będę sprzeciwiać się każdej propozycji prowadzącej do pozbawienia władzy sądowniczej lub innych, demokratycznie wybranych, władz uprawnień do podejmowania decyzji w sprawach, które mają wpływ na prawa podstawowe Europejek/czyków - dotyczy to, ale nie jest ograniczone do, powyższych punktów.
1. Będę promować transparentność, dostęp do dokumentów i partycypację obywatelską
Będę wspierać propozycje, które będą służyć zwiększeniu transparentności i umożliwieniu obywatel/k/om uczestnictwa w procesach legislacyjnych UE poprzez lepszy dostęp do dokumentów (w tym konsultacje) we wszystkich językach europejskich. Będę wspierać działania promujące dostępność danych rządowych dla obywatelek/i, a także korzystanie przez władze z otwartych formatów i otwartych standardów.
2. Będę popierać ochronę danych i prawo do prywatności
Będę wspierać ustawodawstwo, które wspiera i chroni podstawowe prawo obywatelek/i do prywatności. Obejmuje to przyznanie nam prawa do aktywnego decydowania, czy i w jaki sposób nasze dane osobowe są przetwarzane. Będę wspierać działania mające na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu przejrzystości i bezpieczeństwa przetwarzania danych.
3. Będę bronić nieograniczonego dostępu do Internetu i usług online
Będę wspierać ustawodawstwo, które ma na celu usunięcie wymogu rejestracji czy innych ograniczeń jako warunków dostarczenia treści lub usług internetowych. Będę wspierać środki prawne, które zapewnią ochronę neutralności Sieci, faktycznej konkurencji oraz uwolnienie pasma radiowego.
4. Będę wspierać reformę prawa autorskiego
Będę opowiadać się za wolnością komunikacji oraz prawem do udziału w życiu kulturalnym w kontekście reformy prawa autorskiego i dostępu do wiedzy. Będę wspierać inicjatywy na rzecz harmonizacji i obowiązkowego wprowadzenia obecnie opcjonalnych wyjątków prawa autorskiego, w celu ułatwienia wolnego korzystania z utworów przez osoby prywatne. Będę wspierać reformy mające na celu nałożenie obowiązku wprowadzenia wyjątków od praw autorskich dla publicznych i działających nie-dla-zysku instytucji kulturalnych, historycznych i edukacyjnych. Będę wspierać inicjatywy mające na celu zapewnienie, że prace finansowane ze środków publicznych będą dostępne w domenie publicznej lub na wolnych licencjach. Nie będę wspierać ustawodawstwa, które miałoby rozszerzyć zakres lub czas trwania prawa autorskiego lub praw pokrewnych.
5. Nie będę wspierać żadnych środków niekontrolowanej masowej inwigilacji
Nie poprę żadnej propozycji przechowywania lub inwigilacji danych komunikacyjnych, która nie została poddana wiarygodnej, niezależnej ocenie konieczności i proporcjonalności i która nie podlega regularnej kontroli w celu zapewnienia zgodności z tymi kryteriami.
6. Będę promować anonimowość online i szyfrowanie
Będę popierać propozycje prawne zapewniające anonimowość w Sieci i prawo do korzystania z szyfrowania. Będę wspierać działania oraz środki prawne służące rozwojowi i promocji technologii wzmacniających ochronę prywatności.
7. Nie będę wspierać prywatyzacji egzekwowania prawa
Nie będę wspierać żadnych środków czy inicjatyw, których celem jest zastępowanie lub uprzedzanie sądowych procedur dotyczących domniemanych naruszeń prawa w Internecie. Nie poprę propozycji zachęcających, zmuszających lub zezwalających dostawcom usług internetowych i innym organizacjom na nadzorowanie lub karanie rzekomych internetowych naruszeń prawa, z wyjątkiem sytuacji, gdy podjęte środki są nakładane na bardzo krótki czas, w którym zarzucane naruszenie prowadzi do bezpośredniego zagrożenie dla ludzi i gdy państwo, w którym ma siedzibę pośrednik jest zobowiązane do natychmiastowego podjęcia działań w celu rozwiązania problemu.
8. Będę wspierać kontrolę eksportu technologii nadzoru i cenzury
Nie będę wspierać rozprzestrzeniania, poprzez kredyt eksportowy lub inne gwarancje państwowe, europejskich technologii inwigilacji lub cenzury do państw autorytarnych, które nie przestrzegają zasad państwa prawa. Będę stać na straży prywatności dziennikarzy, działaczy i obywateli na całym świecie, poprzez wspieranie ustawodawstwa, które uniemożliwi opresyjnym reżimom nabywanie takiej technologii czy usług od jakiegokolwiek podmiotu w Unii Europejskiej.
9. Będę bronić zasady reprezentacji wielu interesariuszy
Będę wspierać wolne, otwarte, oddolne i wielostronne modele zarządzania zasobami i standardami internetowymi - takimi jak nazwy, numery, adresy itp. Będę wspierać działania, które mają zapewnić reprezentatywny udział społeczeństwa obywatelskiego w ciałach gromadzących zainteresowane strony. Będę sprzeciwiać się próbom przejęcia kontroli nad zarządzaniem Internetem podejmowanym przez agencje korporacyjne, rządowe lub międzyrządowe.
10. Będę promować wolne i otwarte oprogramowanie
Będę wspierać środki umożliwiające lub promujące powszechne stosowanie wolnego i otwartego oprogramowania. Obejmuje to rząd i podmioty publiczne, a także podmioty, które otrzymują dofinansowanie z budżetu UE.
Subskrybuj:
Posty (Atom)